Eenheidsbebouwing van vier personeelswoningen, volgens een buurtbewoner bediendewoningen, gebouwd in opdracht van de 'Maatschappij (naamlooze) Tannerie et Maroquinerie Belges' (zie kadastergegevens) gelegen boven het straatniveau en schuin ingeplant ten opzichte van de straat. Drie woningen (nummers 43-47) werden kadastraal geregistreerd in 1902; nummer 49 werd kadastraal ingetekend in 1913 tegelijk met de vergroting van de andere woningen.

Het betreft doorsnee dorpswoningen, qua uitzicht karakteristiek voor het begin van de 20ste eeuw, die worden vooraf gegaan door voortuintjes. Ze zijn opgetrokken uit baksteen en tellen elk twee traveeën en twee bouwlagen onder doorlopend zadeldak (mechanische pannen of kunstleien). De doorgetrokken kroonlijst wordt in de twee uiterste panden onderbroken voor een centrale puntgevel met rondboogvensters. De muuropeningen op de begane grond zijn rechthoekig, op de bovenverdieping steekboogvormig. Gecementeerde muurbanden, hoek- en sluitstenen en paneeltjes van overhoeks geplaatste bakstenen vormen het enige decoratieve accent.