Villa in cottagestijl gebouwd in opdracht van mevrouw L. Aerts-Doflein, naar een ontwerp door Adolphe Van Coppernolle uit 1933. Het bescheiden landhuis behoort tot het latere werk van de architect, wiens carrière begin jaren 1900 van start ging. Vóór 1910 paste hij in zijn ontwerpen voor privéwoningen zowel een gematigde art-nouveaustijl als een klassiek geïnspireerde eclectische stijl toe, om zich vervolgens gedurende enkele jaren op de beaux-artsstijl te concentreren. Daarvan behoort het in 1916 ontworpen hotel De Vriendt op de Belgiëlei, tot de meest zuivere en prestigieuze uitingen. Later in de jaren 1920 liet Van Coppernolle zich opmerken met gebouwen in art-decostijl, waaronder een van de meest stijlvolle voorbeelden in Antwerpen, de club "Claridge" uit 1930 in de Anneessensstraat. Uit deze periode dateert ook de Anglo-Normandische cottagevilla “Les Charmettes” in Bredene, waarmee de villa Aerts-Doflein verwant is. Na de Tweede Wereldoorlog lijkt Van Coppernolle niet meer actief te zijn geweest. Zijn enige andere realisatie in de Nieuw-Parkwijk “Den Brandt” is het in 1912 ontworpen “Dikke Mee”, een populaire herberg en hotel in cottagestijl met lusttuin op de hoek van Beukenlaan en Eglantierlaan, gesloopt in 1956.

Vrijstaand ingeplant in de diepte van het perceel, op een quasi rechthoekige plattegrond van twee bij drie traveeën, omvat het gebouw twee bouwlagen onder een overkragend schilddak met dakkapellen. De constructie is opgetrokken uit rood baksteenmetselwerk (klampsteen) in kruisverband, met een decoratieve puilijst, betonnen lateien, keramische lekdrempels, en rode pannen als dakbedekking. Sober van opzet, berust het pittoreske karakter eigen aan de cottagearchitectuur vooral op de informele, asymmetrische volumeopbouw, het gebruik van houten pseudo-vakwerkbouw onder de kroonlijst en in de geveltoppen, en details als de driezijdige erkers met afdak, de gebogen houten portaalluifel op voluutconsoles, en de hoog oprijzende schoorstenen. De voor- en oostelijke zijgevel worden gemarkeerd door een zijrisaliet met erker en geveltop, de westelijke zijgevel door een sterk geprononceerd middenrisaliet met het steekboogportaal. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters, volgens de bouwplannen met kleine roedeverdeling, is gedeeltelijk bewaard, maar de typische vensterluiken van de verdieping zijn verdwenen. Wel behouden is het smeedijzeren voortuinhek.

De plattegrond is georganiseerd rond de inkom- en traphal, centraal ingeplant in de westelijke helft van de villa. Volgens de bouwplannen wordt deze laatste op de begane grond geflankeerd door het fumoir aan straatzijde, de vestiaire en de keuken met office aan tuinzijde. De suite van salon, eetkamer en overdekt terras beslaat over de volledige diepte de oostelijke helft. Op de verdieping bevinden zich twee slaapkamers waarvan één met terras, de badkamer en de meidenkamer.