Watertoren uit het interbellum van het type D1, gelegen in een landelijke omgeving. De watertoren is een belangrijk baken en oriëntatiepunt in het open landschap. Het is een voorbeeld van een sobere watertoren in betonskeletbouw, aansluitend bij de Hennebique-bouwwijze, een type kenmerkend voor de bouwperiode.

De watertoren van Heukelom, werd gebouwd rond 1930 (kadastraal geregistreerd in 1935) voor de openbare watervoorziening. Morfologisch-typologisch behoort de watertoren van Heukelom tot het basistype D met sterk overkragende kuip, de paddestoelvorm. Dit type van watertorens behoort tot de periode 1920-1940 met een skeletbouw. Het zijn sobere watertorens met een eigen karakter, dat sterk verbonden is met de Hennebique-bouwwijze. De watertoren van Heukelom behoort tot het type D1 (betonnen inzetkuip op voet uit betonbalken met opvulling op een piramidale voet). De watertoren van Heukelom is identiek aan deze van Herderen, die in 2000 beschermd werd als monument omwille van zijn industrieel-archeologische en socio-culturele waarde.

De piramidale voet van de toren bestaat uit een betonnen skelet op zeshoekig grondplan (zijde: 4,50 meter) met zes steunen van gewapend beton onderling verbonden door ringbalken. De vullingen zijn uitgevoerd in hard gebakken baksteen. De sterk overkragende kuip wordt gedragen door betonbalken in radiaal- of kruisverband, die rusten op de kop van de verticale balken. De ruimte tussen de balken van de steunconstructies is opgevuld met metselwerk dat gecementeerd en beraapt is. De kuip is aan de bovenzijde concaaf en afgedekt met roofing; centraal een ronde, gecementeerde verluchtingskoker. Centraal in de toren is er een betonnen wenteltrap aangebracht die naar de verschillende platforms loopt.

De watertoren is buiten dienst en wordt momenteel nog gebruikt door telecomoperatoren.