Voorheen watermolen, afhankelijk van de abdij van Sint-Truiden. Oudste vermelding zou van circa 1100 dateren.

Heden zijn de gebouwen geschikt rondom een gekasseide binnenkoer. Het erf wordt betreden langs een bakstenen dwarsgebouw (onder zadeldak) met vernieuwde voorgevel van machinesteen (lemen bovenbouw aan de erfzijde), waarin twee recente rechthoekige poorten met betonnen latei.

Ten oosten, molenhuis van witgekalkte baksteen, één bouwlaag onder zadeldak (Vlaamse pannen), gedateerd [1]652 door middel van ankers in de erfzijdegevel. Erfzijdegevel met opgeklampte rondboogdeur in een vlakke, kalkstenen omlijsting met negblokken, waarboven een laadvenster onder zadeldakje; rechts van de deur, rechthoekige deur- en vensteropeningen (19de en 20ste eeuw). Voorgevel volledig verbouwd in de 20ste eeuw (vier traveeën); twee rechthoekige vensters, een vernieuwd rondboogdeurtje met mergelstenen omlijsting, waarboven het wapen van een abt van Sint-Truiden, en rechts ervan een recent kruiskozijn. Gaande buitenwerk omstreeks de Tweede Wereldoorlog ontmanteld (vroeger ijzeren rad op houten as), en voor drijfkracht overgeschakeld op asynchrone driefasenelektromotor (Constructions Electriques de Belgique, Luik, 40 A/220 V, 15 pk. bij 1.440 t/m). Eenvoudige horizontale asoverbrenging, via kamwielen verdeeld op verticale assen naar twee maalstoelen (in houten steenkist). Eveneens bewaard: een cylindermolen en een haverpletter. Houten staande werk.

Dwars op de erfzijdevleugel van het woonhuis zijn (in de 19de eeuw ?) twee vleugels onder zadeldak aangebouwd (gewijzigd in de 20ste eeuw).