Historiek en context

Villa op het hoekperceel van Ahornenlaan en Sorbenlaan, gebouwd in opdracht van de arts A. De Ryck, naar een ontwerp door de architect Lode Wouters uit 1967. Latere eigenaar Roland Lorié, liet het landhuis in 1987 een eerste maal uitbreiden met een nieuwe keuken door architect Ludovicus Denies, en een tweede maal in 2002 met een speelkamer door architect Baudouin Hachez.

De villa De Ryck is een representatief voorbeeld van de modernistische landhuisbouw uit de vroege loopbaan van Lode Wouters. Hij behaalde in 1953 zijn diploma van architect en stedenbouwkundige aan het NHIBS te Antwerpen, en was van 1956 tot 1960 medewerker van de architect Renaat Braem. Tot de belangrijkste realisaties uit de latere jaren 1960 behoort de Pius X-kerk in Wilrijk, die Wouters in 1968 samen met de architect Paul Meekels tot stand bracht. Uit zijn associatie met Fons Mostien vanaf 1969, kwamen in de loop van de jaren 1970 en 1980 naast verschillende scholen een indrukwekkende reeks huisvestingscomplexen voort.

Architectuur

Het landhuis, vrijstaand ingeplant met twee fraaie berken in de voortuin, is opgebouwd uit twee geschrankte volumes. Twee bouwlagen hoog onder licht hellende lessenaarsdaken, is het éne rechthoekig en het andere L-vormig van plattegrond. Vandaag volledig wit geschilderd, is glad bekist beton gebruikt voor de structurele elementen, volgens de bouwplannen baksteenmetselwerk uit lichtbruine handvormsteen voor het gevelparement, en roofing voor de dakbedekking. De architectuur beantwoordt aan de eigentijdse regionalistische tendens binnen het naoorlogse modernisme, onder invloed van de landhuisbouw uit de Scandinavische landen. Kenmerken hiervan zijn de organische volumeopbouw met hellende dakvlakken en schoorstenen, een elementaire vormgeving, constructie en materiaalgebruik, en de functionele ruimte-indeling volgens een open plan. De straatgevel met uitspringende garage oogt veeleer gesloten, in vergelijking met de door glaspuien opengewerkte tuingevel. Typisch is het systematisch doortrekken van de bovenvensters tot aan de dakrand, wat een dynamische vlakverdeling genereert. Het inkomportaal wijkt terug als overgangszone tussen publiek en privédomein. Vandaag is het houten schrijnwerk grijs gelakt.

Met de inkom- en traphal als centrale kern, beantwoordt de begane grond aan een open planopvatting, omringd door terrassen. Eethoek, keuken en speelkamer vormen de oostvleugel ingedeeld door een kastenwand, de zithoek met open haard beslaat de zuidvleugel met glaspuien op de tuin, en de spreekkamer en de dubbele garage vormen de westvleugel. De gecompartimenteerde bovenverdieping omvat de slaapkamer van de ouders met annex badkamer, zes kinderkamers met een tweede badkamer, een gastenkamer en een berging. Bij de verbouwingen van 1987 en 2002 werden de terrassen aan keuken en zithoek overbouwd en in het interieur geïntegreerd, respectievelijk voor uitbreiding van de keuken en toevoeging van een speelkamer. Het aantal slaapkamers op de verdieping werd in 1987 door het verwijderen van binnenwanden teruggebracht van acht tot vijf.