Traditionele portierswoning van het voormalige kasteel Wolfshagen, samen met de tot woning omgevormde kapel en de voormalige kasteeldreef de enige resten die nog verwijzen naar het gesloopte kasteel.

De oorsprong van de kasteelsite klimt mogelijk op tot de 12de eeuw toen op deze plaats een feodale motte lag; ze behoorde toe aan de heren van Aa, een van de oudste en rijkste families van Brabant. De motte maakte deel uit van het verdedigingssysteem van hun domeinen. In de loop der eeuwen werd het kasteel veelvuldig verbouwd maar het behield steeds een oude kern. De Ferrariskaart van 1771-1777 toont een waterkasteel binnen een nagenoeg rechthoekige omgrachting met toegangsdreef ten noordwesten als verbinding met de Bergensesteenweg; binnen de omgrachting zijn enkele kleinere gebouwen aangeduid; het geheel wordt betiteld als Ch(âte)au de Loth. Voortgaande op oude foto's en prentkaarten had het kasteel ten tijde van de sloop in 1966 een neoclassicistische uitzicht.

De bewaarde portierswoning klimt vermoedelijk op tot het einde van de 18de eeuw; het betreft een ietwat achterin gelegen, onderkelderd pand van drie traveeën en één bouwlaag onder mansardedak (zwarte, Vlaamse pannen) met de nok loodrecht op de straat. De licht verhoogde begane grond is toegankelijk via een hardstenen steektrap, gevat tussen pijlers met bolbekroning. De eenvoudig uitgewerkte lijstgevel op gecementeerde plint vertoont een dubbelhuisopstand met licht getoogde vensters die de rondboogdeur flankeren. Typisch voor de regio in deze periode is de omlijsting van de muuropeningen in streekeigen arkose. Diverse latere aanbouwsels.