Ruime, gesloten hoeve met rechthoekig geplaveid erf. Inrijpoort, stallingen en schuur uit de 17de eeuw met wijzigingen uit de 19de en 20ste eeuw.

De volledige woonvleugel, rechts van het poortgebouw en ten zuidoosten van het erf is nieuw gebouwd uit de periode tussen de twee Wereldoorlogen.

Poortgebouw, ten noordwesten van erf, naast vernieuwde woonvleugel uit de 20ste eeuw. Poorttoren onder wolfsdak (kunstleien) met opgeklampte rondboogpoort in vlakke kalkstenen omlijsting, waarboven kruiskozijn met negblokken. Onder de vensterdorpels, wapenschild van het geslacht Provenaire, waaronder Henri Van Houtem (gehuwd met de laatste afstammeling) die de hoeve in de 17de eeuw liet heropbouwen, en zijn naam plaatste: HOVTEM PROVENERIS en het jaartal 1667. Erfzijdegevel voorzien van een fraaie rondboogpoortomlijsting van strekse baksteen, afgewisseld met mergelblokken, en bekroond met een gelijkaardig kruisvenster als aan voorzijde.

Aanpalend dienstgebouw onder zadeldak (kunstleien), aan de straatzijde, op een kleine, rechthoekige muuropening na, volledig blind; aan de erfzijde, sporen van drie 17de-eeuwse kloosterkozijnen (waarvan twee dichtgemetseld en een gedeeltelijk herbruikt), een bolkozijn en twee zoldervensters. Verder, recentere muuropeningen.

Ten zuidoosten van het erf, tegenover de inrijpoort, monumentale, witgekalkte dwarsschuur met gepikte plint, uit de 17de eeuw (naar verluidt gedateerd in het gebint) onder zadeldak (Vlaamse pannen). Twee opgeklampte rondbooginrijpoorten met vlakke kalkstenen omlijsting, en uiterst rechts een rondboogdeurtje met dito omlijsting, waarboven een rechthoekig zoldervenster met negblokken; enkele recentere rechthoekige muuropeningen uit de 19de en 20ste eeuw.

Schuurvleugel en poortgebouw verbonden door middel van stalvleugel onder zadeldak (Vlaamse pannen); witgekalkte baksteen; nagenoeg volledig wederopgebouwd in de 20ste eeuw.