Café Terminus is een begrip in Schoten. Op de hoek van de Kasteeldreef en de Churchilllaan ligt het pand in het centrum van Schoten. Sinds 1903 stond de familie Dauginet er achter de toog. Toen het café in 2008 de deuren sloot, werd het als kunstenaarsatelier ingericht.

Historiek

Sinds 1873 is er op de hoek van de Churchilllaan, toen de Korte Boompkesstraat, een café aanwezig ter hoogte van de tramhalte. Het café heette in die tijd "De Wachtzaal" en was een laag pand van zeven traveeën onder een zadeldak.

Vanaf begin 20ste eeuw was Felix Dauginet-Van Mechelen eigenaar en uitbater van het café. Rond 1903 liet hij het oude café grondig verbouwen tot het huidige volume. Café Terminus is vanaf dan een pand van twee bouwlagen en vijf traveeën, onder een mansardedak. Op de begane grond was toen over de gehele breedte van het pand een overluifeld terras. Een postkaart uit die periode laat zien dat Terminus zowel café, restaurant als hotel was, en nog steeds dienst deed als "station du tram".

In 1933 wordt het café in twee verschillende eigendommen onderverdeeld. Een bouwdossier van dat jaar getuigt van deze aanpassingen. De twee linkse traveeën worden een aparte woning, waarbij een tweetal tussendeuren in de gemene muren worden dichtgemaakt en een lange achterbouw wordt gebouwd voor deze woning. In 1933 wordt ook de grote glazen luifel op metalen frame gewijzigd. De luifel wordt verwijderd ter hoogte van de linkse woning, maar wordt verlengd tot in de zijgevel van het café. De cafédeur wordt verplaatst: waar deze tot dan in de centrale travee in de voorgevel zat, wordt die in 1933 verschoven naar de hoek, waar een overhoeks portaal wordt gemaakt. De vensters, tot dan met dezelfde vorm als de bovenvensters, worden bij deze verbouwing breder gemaakt. De verbouwingen worden getekend en uitgevoerd door de lokale bouwkundige en "gezworen landmeter" John Faes in opdracht van Dauginet.

Beschrijving

Café Terminus is een rode baksteenbouw van twee bouwlagen en vijf traveeën onder een gemansardeerd leien zadeldak met drie houten dakvensters onder driehoekig fronton. Hoewel de linker twee traveeën sinds 1933 een aparte woning vormen, vormen beide panden nog steeds een sterk ensemble.

Opvallendste element is de grote luifel op de hoek van het café. Het is een metalen constructie met glazen panelen, die via trekstangen aan de gevel is opgehangen en op metalen consoles steunt.

De voorgevel is een lijstgevel met een hardstenen plint en een brede houten kroonlijst op klossen en modillons, versierd met een tandfries. De rode bakstenen gevel heeft twee brede, witgeschilderde banden en een aantal sierlijsten op de verdieping. Op de begane grond zit in de afgeschuinde hoek de brede rechthoekige cafédeur, en in de tweede travee de deur naar de woning op nummer 50. De oorspronkelijke cafédeur in de centrale derde travee wordt niet meer gebruikt maar is nog aanwezig. Alle rechthoekige muuropeningen op de begane grond zijn onder een lange rechte latei gevat. Op de verdieping zit in elke travee een segmentbogig venster met houten T-ramen en hardstenen lekdrempels.

De brede zijgevel heeft op de begane grond drie rechthoekige cafévensters; een blinde travee links, gevolgd door twee segmentboogvensters. In de geveltop twee kleine zoldervensters.

Het schrijnwerk van de vensters is overal bewaard. Vermeldenswaard zijn de glas-in-lood-bovenlichten van de cafévensters, die een geometrisch patroon in art-decostijl bevatten.

De originele indeling van de woning had een dubbelhuisstructuur, met een centrale gang met trappenhuis, geflankeerd aan beide zijden door een enfilade van kamers. Bij de opsplitsing in twee woningen, werden de traveeën links van de gang een aparte woning, waarbij een smal trappenhuis werd toegevoegd tegen de tussenmuur.