Kleine gesloten hoeve uit het interbellum. De hoeve werd kadastraal geregistreerd als nieuwe opbouw in 1937 als eigendom van landbouwer Vital Leonard Mees – Brants. Ondanks de sterke renovatie behield de hoeve zijn gesloten karakter en is de relatie met het omliggende landschap nog sterk aanwezig. Deze relatie werd versterkt door de recente aanplanting van een hoogstamboomgaard ten oosten van de hoeve. Volgens de eigenaars is er achter de hoeve een kleiput gevonden, die mogelijk in verband te brengen is met de bouw van de hoeve.

De hoeve bestaat uit vier vleugels rond een gesloten binnenplaats met het woonhuis ten westen, stallingen ten noorden, een dwarsschuur ten oosten en een wagenhuis (?) ten zuiden. Het erf is toegankelijk via een nieuwe poort in de zuidwestelijke hoek en via een poortdoorgang naast de schuur ten oosten. Het woonhuis heeft een voortuin afgezet met een laag muurtje met bakstenen pijlers. Kenmerkend voor deze 20ste-eeuwse gesloten hoeve is de naar de straatzijde georiënteerde woning.

De boerenwoning is opgevat als een dubbelhuis van drie traveeën en twee bouwlagen onder een vernieuwd leien zadeldak. De gevel is voorzien van verdiepte velden met decoratief baksteenmetselwerk en witstenen (?) banden. De rechthoekige muuropeningen met blauwe hardstenen lekdrempels zijn voorzien van nieuw schrijnwerk naar oud model. De achtergevel is veel eenvoudiger met rechthoekige muuropeningen en blauwe hardstenen dorpels en een recent aangebouwde veranda. Het interieur en de indeling van de woning werden sterk aangepast, slechts enkele interieurelementen bleven bewaard zoals binnendeuren, een eenvoudige schouwmantel van Belgisch marmer en de trap.

Eenvoudige dienstgebouwen onder vernieuwde pannen daken. Gevarieerde muuropeningen met zware blauwe hardstenen lateien en vernieuwd schrijnwerk naar oud model. De poort aan de straatzijde is nieuw ter vervanging van een ijzeren hekken.