Neoclassicistisch herenhuis "Casalta" van omstreeks 1878. Het huidige pand beslaat twee reeds in de 17de eeuw bebouwde percelen waarvan het oostelijke in 1782 afgesplitst werd van het domein "Hoeve Melijn". Tijdens de 19de eeuw waren de percelen met de daarop aanwezige panden eigendom van notaris De Wever die de twee woningen samengevoegde en met een verdieping liet verhogen tot één groot neoclassicistisch herenhuis voor zijn dochter, die gehuwd was met officier Casalta, vanwaar de benaming. De bouwtoelating hiervoor werd verleend in 1872. In de loop van de 20ste eeuw werd de begane grond licht verbouwd, momenteel (augustus 2014) is de gelijkvloerse verdieping voor een groot deel verborgen achter projectpanelen.

Monumentaal breedhuis van zeven traveeën en drie bouwlagen onder leien mansardedak met twee dakvensters onder driehoekig fronton, geflankeerd door voluten, ter hoogte van de vroegere inkomtraveeën (derde en zesde travee); voorts uitgewerkte oeils-de-boeuf. De 19de-eeuwse lijstgevel heeft een lage plint en is met schijnvoegen gecementeerd. De eenvoudige rechthoekige vensters kregen een uitgewerkte stucbekroning met een in de waterlijst opgenomen voluutvormige sluitsteen; blauwe hardsteen werd gebruikt voor de lekdrempels; op de bovenverdieping hebben de vensters bovendien een decoratief uitgewerkte borstwering. Het oorspronkelijke schrijnwerk bleef niet bewaard. Volgens een oude prentkaart van voor de Eerste Wereldoorlog was er in de derde (deur)travee oorspronkelijk niet alleen op de derde bouwlaag een deurvenster met balkon, maar ook op de tweede bouwlaag. Aflijnende houten kroonlijst op modillons boven de met sierdeksels gedichte steigergaten. De achtergevel is afgewerkt met een kalkbepleistering waarin schijnvoegen werden aangebracht. Twee bewaarde gewelfde kelders aan de zijde van hoeve Melijn en oorspronkelijk er mogelijk deel van uitmaakten.