Parochiekerk, gelegen op het hoogste punt in her centrum van het dorp, met kerkhof aan de oost- en zuidzijden, en ertegenover de Lindehoeve.

Neoclassicistisch gebouw (1855) met westtoren toegevoegd in het eerste kwart van de 20ste eeuw. Driebeukig schip van zes traveeën en een koor met halfronde absis. Streng neoclassicistische gevel van natuursteen en arduin, geritmeerd door de hoekpilasters van de geveluiteinden en de hoger uitlopende middentravee, per niveau onderbroken door arduinen banden.

Portaal bestaande uit een rondboogdeur, geflankeerd door pilasters, onder een hoofdgestel en fronton; flankerende nissen gevat in een groter rondbogig spaarveld. Boven het portaal, een groot rondboogvenster in dito spaarveld. Twee voluten flankeren de aanzet van de ingebouwde vierkante westtoren van natuursteen; op elke zijde van de klokkenverdieping, een rondboogvormig galmgat bekroond door een oculus met omlopend, verbindend kordon en lijst die telkens deze boogrug volgt. Ingesnoerde naaldspits. Noord- en zuidgevels geritmeerd door rondboogvensters in arduinen omlijstingen met sluitsteen, imposten en lekdrempels. Opvallende steigergaten. Blinde koorsluiting. Zadeldak (leien).

Interieur in neobarokstijl. Middenbeuk geritmeerd door rondboogarcaden op hoge, gemarmerde Toscaanse zuilen met polygonaal voetstuk, eierlijst en dekplaat; soortgelijke pilasters in de zijbeuken. Medaillons met heiligenfiguren in de bovenmuren. Overkluizing door middel van Boheemse kappen tussen gordelbogen. Koepel op versierde pendentieven boven de rechte koortravee, en halve koepel met casementen en zware fries in de apsis.

Mobilair: schilderijen in middenbeuk en koor (19de eeuw): doek op muur bevestigd. Laatgotisch triomfkruis in de zuidelijke zijbeuk (begin 16de eeuw). Sint-Jorisaltaar (18de eeuw). Neobarok meubilair.