Hoewel vrij homogeen van uitzicht en schijnbaar één geheel vormend werd dit ensemble opgetrokken in twee fasen: eerst werden de vier rechtse woningen gebouwd naar ontwerp (gedateerd 01-02-1906) van de Brusselse architect Adolphe Duvilers in opdracht van de Brusselse handelaar Pierre Nackaerts; de bouwvergunning dateert van 09-03-1906. Op 29-05-1909 werd aan dezelfde opdrachtgever de vergunning verleend voor het uiterst linkse pand naar een ontwerp van architect E. Dedecker, gedateerd 15-04-1909. Hoewel op de bouwaanvragen duidelijk sprake is van woningen en ook de binnenindeling daarmee overeenstemt verwijst het geschilderde opschrift 'Colonial Hotel' op de nummers 18A en 20 naar een (latere?) uitbating als hotel. Dit is ook duidelijk merkbaar op een oude prentkaart, geschreven in 1946, waar gasten hebben plaatsgenomen op een terras voor de nummers 18, 18A en 20.

Het ensemble, bestaande uit vijf rijhuizen met voortuintjes, ligt boven het straatniveau en wordt gekarakteriseerd door een polychroom baksteenparement. De voortuintjes zijn aan de straat afgezet met een laag bakstenen muurtje met hoger oplopende pijlers waartussen een ijzeren hekwerk. Elke woning telt twee traveeën en twee bouwlagen en wordt afgedekt door een zadeldak met wisselende bekledingen. De lijstgevels van rode baksteen worden verlevendigd door het gebruik van diverse tinten gele baksteen voor de veelvuldige muurbanden, boogvelden en ontlastingsbogen en de decoratief uitgewerkte fries in nummer 18. Het geheel kreeg een speels karakter door de volumewerking met hoger oplopende, gevelhoge erkers en verdiepte inkomportalen en daarnaast het gebruik van gevarieerde muuropeningen. Het schrijnwerk werd vernieuwd.

De plattegronden beantwoorden aan het klassieke type van een enkelhuis met een smalle travee voor de circulatie en dienstruimten en een brede travee voor de woonvertrekken.