Deze eclectische burgerwoning met opvallende erker werd in 1925 ontworpen door aannemer J.B. De Mees, die in Zurenborg woonde in de Bosduifstraat. Hij bouwde de woning in opdracht van juffrouw Mélanie De Mees, die op hetzelfde adres woonde en vermoedelijk zijn zus was.

Deze woning werd tijdens het interbellum aan de huizenrij uit de Belle Epoque toegevoegd, en wellicht daarom koos de ontwerper resoluut voor een bouwstijl die teruggrijpt naar die tijd. In de gevel wordt zowel het materiaalgebruik (witte bakstenen gevel met bruine geglazuurde baksteen voor accenten) als de vormgeving van de opvallende erker uit de art nouveau gekopieerd.

De woning telt twee traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak. De lijstgevel heeft een sokkel van blauwe hardsteen die de volledige eerste bouwlaag bekleedt, en een bovengevel met een wit bakstenen parement. Klassieke belijning van de gevel, met houten kroonlijst, hardstenen puilijst, doorlopende onderdorpels. In de sokkel zitten een rondboogdeur en een segmentbogige garagepoort, beiden met houten schrijnwerk. De bovengevel wordt gedomineerd door de als lantaarn uitgewerkte, lange smalle erker in de deurtravee. De over twee bouwlagen doorlopende erker is van hout, met leien dakjes en met glas in lood in de ramen. In de venstertraveeën, op elke verdieping twee rechthoekige vensters onder witte natuurstenen lateien, en met accenten in bruine geglazuurde baksteen en kleurrijke tegels.

De woning is ingedeeld als bel-etagewoning, met op de begane grond garage, kabinet, keuken en wasplaats. Op de bel etage de gebruikelijke enfilade van salon, eetkamer en veranda. Op de tweede verdieping zitten vier kamers. Achterin het lange smalle perceel werd een laag bijgebouw opgetrokken, waarin een bureel gevestigd was, een bijgebouw dat niet meer aanwezig lijkt.