Van dit begin-20ste-eeuwse neoclassicistische burgerhuis werd het bouwdossier niet teruggevonden in het stadsarchief. In 1924 werd de woning met een verdieping verhoogd, tot het huidige volume, naar een ontwerp van De Coninck en Potié.

De woning vormt een voorbeeld van een eenvoudige, maar verzorgde burgerwoning, die de standaard neoclassicistische vormgeving volgt die vanaf de tweede helft van de 20ste eeuw de burgerlijke architectuur in de stad domineerde.

De woning telt drie traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak. Bepleisterde en witgeschilderde lijstgevel, met plint in blauwe hardsteen, houten kroonlijst op klossen, kordonlijsten, imitatievoegen op de begane grond en regelmatig geplaatste rechthoekige muuropeningen in geprofileerde omlijstingen. Accent op de centrale travee door de houten erker op consoles. Het schrijnwerk van vensters en deur werd vervangen, waarbij voor de vensters de originele indeling werd herhaald.