Moderne kerk met de oorspronkelijke gotische westtoren van 1615. In 1840 werd de oude kerk afgebroken en herbouwd, in 1940 werd ze nogmaals volledig vernield, en heropgebouwd in 1953-1956. Bij opgravingen in 1956 werden de grondvesten van een romaans kerkje blootgelegd.
Vierkante, massieve westtoren, typisch voor de Kempische gotiek. Bakstenen gebouw op ijzerzandstenen sokkel, op de zuidzijde geflankeerd door een vijfzijdige traptoren. Vier geledingen gescheiden door afgeschuinde waterlijsten van ijzerzandsteen. Zware, haaks op elkaar gestelde steunberen. De eerste drie geledingen zijn onversierd, op enkele ijzerzandstenen banden na, en voorzien van kleine, later aangebrachte (?) venstertjes. De bovenste geleding vertoont aan elke zijde twee bakstenen, spitsboogvormige galmgaten. De bovenste geleding van de traptoren is voorzien van gedrukte spitsbooglisenen. In de westzijde, korfboogportaal in een ijzerzandstenen omlijsting met laatgotische profilering. Bekroning door een naaldspits. De muur rondom de kerk en het kerkhof dateert van 1750.
DE DIJN C.G., Monumentenroutes 1975 (Kunst en Oudheden in Limburg), Hasselt, 1975, p. 10.
Bron: SCHLUSMANS F. met medewerking van GYSELINCK J., LINTERS A., WISSELS R., BUYLE M. & DE GRAEVE M.-C. 1981: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Provincie Limburg, Arrondissement Hasselt, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 6n1 (A-Ha), Brussel - Gent. Auteurs: Schlusmans, Frieda Datum: De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
