Historiek

De oorspronkelijke kerk dateert uit de 15de eeuw. De toren is het enige overblijfsel van deze bouwfase. De kerk werd grondig herbouwd in 1709-1710. De toren bleef hierbij behouden, evenals het koor. In 1784 werd de kerk vergroot naar het oosten toe en werd de zaalkerk omgebouwd tot een driebeukige kerk.

In het begin van 1938 begon men de oude kerk te slopen na de brand van 1937. De afbraak zou als fundering voor de nieuwe kerk benut worden. Alleen de gotische toren werd gespaard. Bijna gerestaureerd ging de torenspits in de vlammen op in juli 1957.

Beschrijving

De vierkante, bakstenen toren heeft drie geledingen gescheiden door natuurstenen waterlijsten op een ijzerzandstenen plint. Er zijn ijzerzandstenen hoekbanden in de eerste geleding en een geprofileerd natuurstenen spitsboogportaal (19de eeuw). De massieve tweede geleding heeft een smalle, ijzerzandstenen lichtgleuf in elke zijde. De bovenste geleding is op elke zijde voorzien van twee gekoppelde spitsboogvormige galmgaten in een verdiept, spitsboogvormig muurvlak (baksteen). In de oostgevel bleef het verloop bewaard van de dakhellingen van twee middenbeuken: de onderste van de oorspronkelijke kerk, de bovenste van een verhoging. Er is een spitsboogvormige scheiboog op dezelfde zijde. Het dak is verdwenen.

De omgeving van de kerktoren werd ingericht als begraafplaats.