Op een hoogte gelegen en omgeven door een ommuurd kerkhof. Oorspronkelijk laat-gotisch zaalkerkje door middel van twee gevelstenen op de zuidgevel gedateerd ANNO / 1603; dit kerkje werd met één travee aan de westzijde vergroot, voorzien van een transept, en aangepast in neoromaanse stijl circa 1893 naar ontwerp van architect E. Serrure; de ingekraste datering 1842 met initialen P. VdM in een gevelsteen in de geveltop der sacristie verwijst naar een vroegere aanpassing.

In zijn huidige vorm is het een éénbeukige kerk van vier traveeën met ingebouwde westtoren, een transept van één travee, met sacristie aanleunend tegen de westgevel der zuidelijke transeptarm, en aanbouwsel onder lessenaarsdak tegen de oostgevel; halfrond koor.

Bakstenen gebouw met verwerking van Franse steen onder zadeldak (leien), op een gecementeerde plint; de westgevel is voorzien van een neoromaans rondboogportaal, een dito bifora erboven, en een rondbognis; rondboogvormige galmgaten op elke zijde der toren, die afgedekt is met een tentdak (leien). Dubbele overhoekse muizentandfries onder de dakrand der zijgevels; sporen (ontlastingsbogen, bouwnaden) van de vroegere toestand; rondboogvensters; de transeptarmen zijn voorzien van een bifora. Halfrond bakstenen koor. Sacristie onder zadeldekje, met een getralied steekboogvenster in een kalkstenen omlijsting met sluitsteen en negblokken (tweede helft 18de eeuw).

Het interieur is voor kort vernieuwd, op het houten tongewelf na. Op het kerkhof, grafkruis van 1678.