Zogenaamd "Onze Kinderen". In oorsprong woonhuis (1844) van Alexander Rodenbach; in 1994 afgebroken. Complex voornamelijk daterend uit het derde kwart van de 20ste eeuw en het vierde kwart van de 20ste eeuw.

Na de Eerste Wereldoorlog aangekocht door zuster Ida Iweins, die er een kloostergemeenschap wilde oprichten + opvang van verlaten kinderen zogenaamd "Sint-Elisabethgesticht". 1930: bouwen van kapel + verbouwingen woonhuis. Na de Tweede Wereldoorlog, bij gebrek aan geldmiddelen aangekocht door Mijnheer en Mevrouw Camerlynck en omgedoopt tot "Onze Kinderen".

Vermeldenswaardige zogenaamd "Heilige Elizabethkapel" van 1930 naar ontwerp van J. De Coninck (Rumbeke). In de jaren 1940 verdeeld in twee bouwlagen: toneelzaal, later vergaderzaal op de begane grond; met kapel op de tweede bouwlaag.

Sobere, lichte baksteenbouw met neogotische inslag; leien bedaking. Tweebeukige kapel met parallelle voormalige kloostergang; schip van vier traveeën; koor en zijkoor van één rechte travee en een driezijdige sluiting. Noordwestelijke toren van drie geledingen onder naaldspits; spitsboogportaal waarboven nis met Sint-Elizabethbeeld. Traveeën van schip en koor geritmeerd door steunberen met versnijdingen en spitsboogvensters op afzaten; aflijnende spitsboogfries. Bepleisterd en beschilderd interieur; tongewelf met gordelbogen. Spitsbogige scheibogen op bakstenen pijlers.

Mobilair. Kruisweg in schip en zijbeuk van geglazuurde tegels. Glasramen die taferelen uit het leven van Christus en Heilige Elizabeth voorstellen.