Gelegen langs de Beselarestraat nabij het kruispunt met de Geluwestraat, ten zuidwesten van het centrum van Dadizele, tussen de oude en nieuwe gemeentelijke begraafplaats. Aan de zuidrand van de begraafplaats, kant Oliekotstraat, staat een Duitse bunker.

Historische beschrijving

Dadizele bleef de ganse oorlog in Duitse handen, totdat het werd bereikt door de ‘36th (Ulster) Division’ en op 29 september 1918 werd ingenomen door de ‘9th (Scottish) Division’. Er volgden nog zware gevechten in de omgeving van ‘Hill 41’ (Kezelberg), iets ten zuiden van het dorp. Pas op 14 oktober 1918 kon de regio voorgoed bevrijd worden.

Dadizeele New British Cemetery werd aangelegd als uitbreiding van de gemeentelijke begraafplaats. Het werd na de wapenstilstand aangelegd met graven afkomstig uit kleinere begraafplaatsen en uit de slagvelden van 1918. In Perk VI, rij D bevinden zich nog enkele doden uit 1914. Het merendeel van de doden behoorde echter tot de 36ste, 9de en 35ste divisies, die de regio bevrijdden in 1918.

Volgens het register liggen er 1.029 doden begraven (of worden herdacht). Hiervan konden er 158 niet meer geïdentificeerd worden. Het gaat om 1.008 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan er 156 niet meer geïdentificeerd konden worden) en 21 doden uit Canada (waarvan er twee niet meer geïdentificeerd konden worden). Voor zeven doden, waarvan men weet dat ze ergens onder een naamloos graf liggen, werd een ‘special memorial’ opgericht. Voor drie andere Britten, die oorspronkelijk op ‘Deerlyck German Cemetery’ en ‘Waterdamhoek Military Cemetery Moorslede’ begraven lagen, maar wiens graf verloren ging, werd eveneens een ‘special memorial’ opgericht.

De begraafplaats is ontworpen door Charles Holden.

Kenmerken

Bijna rechthoekige begraafplaats, met een oppervlakte van ongeveer 4.100m². Het terrein van de begraafplaats helt lichtjes af en is omheind met een groengrijze natuurstenen muur, afgedekt met witte natuursteen.

Toegangsgebouw, onderaan opgetrokken uit witte natuurstenen blokken, bovenaan met groengrijze natuursteen, met een rondbogige doorgang en geprofileerde kroonlijst, waarop ‘Dadizeele New British Cemetery’ (straatzijde) en ‘MCMXIV – MCMXVIII’ (kant van de begraafplaats) te lezen staat. In de doorgang zitten twee nissen met zitbanken en landplaten. Vlakbij het toegangsgebouw is de metalen informatieplaat terug te vinden.

Vanaf het toegangsgebouw vertrekt een hoofdas langs de oostelijke muur van de begraafplaats, met centraal de ‘Stone of Remembrance’, geflankeerd door bomen en bloembakken en aan zuidelijke kant het schuilgebouw. Dit gebouw, in grote mate gelijkend op het toegangsgebouw, bevat het registerkastje en een zitbank.

Het ‘Cross of Sacrifice’ (type A) staat op een verhoog in de noordwestelijke hoek (aan straatzijde) van de begraafplaats. De graven zijn regelmatig verdeeld over zes perken. Het geheel wordt getooid met bloemperken, struiken, populieren, linden, paardenkastanjes en Zweedse lijsterbessen.

Locatie

Gelegen langs de Beselarestraat, nabij het kruispunt met de Geluwestraat, ten zuidwesten van het centrum van Dadizele. Aan de zuidrand van de begraafplaats, kant Oliekotstraat, ligt de Duitse bunker. Ten oosten van de begraafplaats ligt de gemeentelijke begraafplaats van Dadizele (Dadizeele Communal Cemetery). De omgeving is licht glooiend.

Historische achtergrond

Dadizele bleef de ganse oorlog in Duitse handen, totdat het werd bereikt door de 36ste (Ulster) Divisie en op 29 september 1918 ingenomen door de 9de (Schotse) divisie. Er volgden op 1 oktober zware gevechten in de omgeving van 'Hill 41', iets ten zuiden van het dorp.

'Dadizeele New British Cemetery' is in feite een uitbreiding van de gemeentelijke begraafplaats. Het werd na de wapenstilstand aangelegd met graven afkomstig uit kleinere begraafplaatsen en uit de slagvelden van 1918. In Perk VI, rij D bevinden zich nog enkele doden uit 1914. De doden hoorden grotendeels toe aan de 36ste, 9de en 35ste divisies. In het totaal worden er op de begraafplaats 1029 doden begraven of herdacht. Hiervan konden er 158 niet meer geïdentificeerd worden.

Beschrijving

Bijna rechthoekige begraafplaats, met een oppervlakte van circa 4100m², ontworpen door Charles Holden. Het terrein van de begraafplaats helt lichtjes af en is omheind met een natuurstenen muur. Het toegangsgebouw, opgetrokken uit witte en bruingroene natuursteen, bevat een rondbogige doorgang met 2 nissen, waarin zitbanken en de landplaten verwerkt zijn. Vlakbij dit toegangsgebouw is de CWGC-infoplaat te vinden op een lage, schuine tafel. In het schuilgebouw, aan de overkant van de begraafplaats, eveneens met rondboog en opgetrokken uit witte en bruingroene natuursteen, zit het registerkastje. Centraal aan deze noordoostzijde van de begraafplaats bevindt zich de 'Stone of Remembrance', geflankeerd door bloembakken. De 'Cross of Sacrifice', van het type A, staat op een verhoog met trapjes in de noordwesthoek van de begraafplaats. Opmerkelijk tenslotte is de Duitse bunker aan de zuidoostkant van de begraafplaats.

De graven zijn regelmatig verdeeld over 6 perken. Volgens de recente registers liggen er 1029 doden begraven (of worden herdacht) op 'Dadizeele New British Cemetery'. Hiervan konden er 158 niet meer geïdentificeerd worden. Het gaat om 1008 doden uit het Verenigd Koninkrijk (waarvan er 156 niet meer geïdentificeerd konden worden) en 21 doden uit Canada (waarvan er 2 niet meer geïdentificeerd konden worden). Voor 7 doden, waarvan men weet dat ze zich ergens onder een naamloos graf bevinden, werd een 'special memorial' opgericht. Voor 3 andere Britten, wiens oorspronkelijk graf op Duitse begraafplaatsen teruggevonden kon worden, werd eveneens een 'special memorial' opgericht.

Dadizeele New British Cemetery. Britse militaire begraafplaats van de Eerste Wereldoorlog, met circa 1029 graven; gelegen naast de gemeentelijke begraafplaats van Dadizele; ten zuiden (Oliekotstraat) voormalige Duitse bunker. Soldatenkerkhof met rechthoekig grondplan en eenvoudige zerkjes, getypeerd door de karakteristieke bestanddelen eigen aan dit type, waarvan het basisconcept werd vastgelegd in 1918 onder artistieke leiding van F. Kenyon, directeur van het British Museum en enkele vooraanstaande architecten: de lage omheiningsmuur, neoclassicistisch poortgebouwtje met rondbogige toegang, de Stone of Remembrance , en de Cross of Sacrifice.