Bekend als De Oude Sterre in 1369 en bijgevolg reeds één van de oudere panden in de straat. Het pand werd op Kerstavond 1384 door Jacob Van Der Moere verkocht aan Pieter van Kets.

Achter de eerder sobere gevel gaat een grotendeels bewaard Steen schuil. De trapgevel bleef in de achtergevel bewaard. Het gebouw bestaat uit twee delen: een rechthoekig gedeelte (14 meter x 9 meter) haaks op de Hoogpoort en een achterliggend vierkant gedeelte (5 meter x 5 meter) ten oosten ervan. De onderste bouwlaag bleef goed bewaard, net als oost- en noordmuren in Doornikse steen die quasi tot de nokhoogte bewaard bleven.

Het grondniveau is geconcipieerd als half-ondergrondse ruimte. De grootste ruimte wordt door twee zuilen in twee beuken verdeeld. De kelder is niet uitgediept waardoor de onderste delen van de zuilen onder het loopniveau zitten. Restanten van de oorspronkelijke toegangen en trappen bleven bewaard. Een ring vormt de overgang tussen schacht en bladkapiteel. Daarboven ligt een vierkante dekplaat. De noordelijke zuil heeft twee trommels in witte kalkzandsteen. Mogelijk werd gebruik gemaakt van sloopmateriaal zodat beide zuilen toch uit dezelfde bouwfase dateren. De zuilen zijn verbonden met segmentbogen uit witte kalkzandsteen met afgeschuinde hoeken. Dat wijst op een oorspronkelijke houten zoldering die later vervangen werd door tongewelven. De vloer is belegd met platen Doornikse kalksteen.

De oostelijke langsgevel vertoont verschillende bouwsporen uit de middeleeuwen. Resten van Doornikse steen bleven bewaard tussen jongere verbouwingen. Dit geldt eveneens voor de hoekblokken van de noordoosthoek die groter zijn dan de andere stenen en beter behouwen. Bouwsporen van vensters onder de dakaanzet gaan zeker terug op de oorspronkelijke bouwfase. Ander bouwsporen in Doornikse steen duiden op een verbouwing van het pand waarbij grotere muuropeningen werden gerealiseerd, onder andere twee grote gekoppelde vensteropeningen. De penanten tussen beide vensters per bouwlaag werden opgebouwd met grote goed gehouwen blokken Doornikse steen. Het is een voorbeeld van stenen skeletstructuur wat in de huisarchitectuur van Doornikse steen uit 12de/13de eeuw uitzonderlijk vroeg is. Vensters werden overspannen met segmentbogen. Op de bovenverdieping bleven verschillende kwartbolvormige kraagstenen bewaard die balken droegen en bij één van de oudste bouwfases behoren.

Bakstenen wijzen ten slotte op een derde laatmiddeleeuwse bouwfase. In die fase werden twee rondboogramen met geprofileerde omlijsting aangebracht. In de wellicht eerste helft van de 18de eeuw werd het huis grondig aan de heersende smaak en wooneisen aangepast. De gevel was wellicht gepleisterd en witte kalksteenblokken onder de kroonlijst wijzen op een gepleisterde sierlijst. Sporen wijzen op aanhechtingspunten voor de jaarcijfers. De 18de-eeuwse structuur net als de interieurdecoratie bleef goed bewaard. Enkele schouwmantels werden in een latere fase vervangen of zijn momenteel niet meer aanwezig. De trap wordt gesitueerd circa 1720 terwijl de trappaal omstreeks het midden van de 18de eeuw werd vervangen.

Momenteel overheerst het 18de-eeuwse uitzicht van op de straat. Het is een diephuis van vier traveeën en drie bouwlagen onder een zadeldak. De lijstgevel is bepleisterd en heeft rechthoekige vensters voorzien van lekdrempels die op de tweede bouwlaag verbonden zijn tot een cordon. Oorspronkelijk gaf een buitentrap met een luik toegang tot de kelderverdieping.