Bankgebouw van vijftien traveeën breed en drie bouwlagen hoog met een plat dak; in 1922 gebouwd naar ontwerp van L. Sauvage.

Behorend tot een typisch naoorlogse "bankstijl", namelijk een monumentaal en gewild pompeus gebouw dat door zijn sfeer en schaal de burger moet kunnen overtuigen van het herstel van het kapitalisme na de Eerste Wereldoorlog. De toepassing met een zekere schaalvergroting van de neoclassicistische vormentaal moet deze heropleving bevestigen. Gevelindeling en ornamentiek zijn sterk geïnspireerd op de Lodewijk XVI-stijl: imitatiebanden op de begane grond, vooruitspringende hoekrisalieten gemarkeerd door kolossale pilasters met voloutkapitelen op de bovenverdieping en drie deuren op de begane grond, waarvan een geaccentueerde centrale deur met sterk versierde omlijsting en bekronend fronton. Middenpartij van drie traveeën bestaande uit deurvensters afgelijnd met een kroonlijst en in het midden met een gebogen fronton op consoles, voorzien van een balustrade doorlopend over de drie traveeën. Steekboogvormige benedenvensters en rechthoekige bovenvensters. Borstweringen voorzien van balusters en lekdrempels op consoles. Hoofdgestel en blinde attiek met balustrade als gevelbekroning.