is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Bavo met kerkhof
Deze vaststelling is geldig sinds
is aangeduid als vastgesteld bouwkundig erfgoed Parochiekerk Sint-Bavo
Deze vaststelling was geldig van tot
Over de bouwgeschiedenis is weinig gekend. Stichting zou opklimmen tot eind 7de eeuw: in 694 door kloosterlinge Childela opgedragen aan Sint-Bavo. In 1688 heropgebouwd volgens vroegere gevelsteen in de voormalige voorgevel. Circa 1870 totale wederopbouw naar ontwerp van E. de Perre-Montigny. In tegenstelling tot de oude kerk nu naar noorden gericht. Afgebrand in 1944, gevolgd door nieuwe wederopbouw in neoromaanse stijl onder leiding van architect A. Bressers.
Eenbeukige bakstenen kerk met zuidertoren, koor van één travee met halfronde afsluiting aan weerszijden geflankeerd door sacristieën.
Zuidgevel met rondboogportaal en erboven rondboogvenster geflankeerd door zuiltjes, vierkante zuidertoren met rondboogvormige galmgaten en uurwerk, afgedekt met leien naaldspits. Zijbeuken geritmeerd door steunberen waartussen rondboogvensters. Blind koor van één travee met ronde apsis, in de oksel aan weerszijden geflankeerd door rechthoekige gebouwtjes met tweelicht en ingebouwde grafstenen. Oostelijk sacristie met rondboogdeurtje en steektrap. Binnenin: tongewelven met bruingeschilderde gordelbogen op rode halfzuilen met verguld kapiteel, ertussen grijsgeschilderde rondboogarcade tegen de muur.
Bron: BOGAERT C., LANCLUS K. & VERBEECK M. 1982: Inventaris van het cultuurbezit in België, Architectuur, Stad Gent, Fusiegemeenten, Bouwen door de eeuwen heen in Vlaanderen 4nd, Brussel - Gent.
Auteurs: Lanclus, Kathleen
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Plattelandskerkhof omheen de kerk met een beperkte collectie aan graftekens.
Het plattelandskerkhof evolueerde sinds de 18de eeuw van een veelhoekig naar een vierhoekig perceel. Volgens de Atlas der Buurtwegen (1841) liep de voetweg 9 over het kerkhof. Later werd deze voetweg opgewaardeerd tot een volwaardige weg en werd het kerkhof verkleind zoals te zien is op de topografische kaart van België, uitgegeven door het Militair Cartografisch Instituut uit 1904.
Het vergroende en sterk geruimde kerkhof bevat nog enkele verspreid ingeplante graftekens, meestal van het zerk-met-stèle-type. Ze tonen de vorm-, materiaal- en stijlevolutie op een landelijk kerkhof van het midden van de 19de eeuw tot vandaag.
Het oudste grafteken is dat van de familie van Overloop uit het midden van de 19de eeuw. Het is een omheinde tombe met bekronend kruis. Enkele 20ste-eeuwse graftekens vallen op door het verzorgd beeldhouwwerk in art-decostijl (bijvoorbeeld de graftekens De Smet-Ongenae, het grafteken met een getrapte zerk en een treurende engel op de stèle) of recente realisaties (bijvoorbeeld het grafteken voor kunstenaar Theo De Cooremeter met een hond +2010). Enkele graftekens werden gerealiseerd in witte kunststeen.
Het terreinonderzoek werd uitgevoerd in 2017.