Instelling opgericht als sanatorium voor verpleging van rustbehoevende dames, bediend door de zusters van Barmhartigheid van Ronse, heden rust- en verzorgingstehuis Sint-Leonard. Gebouwd naar ontwerp van architect H. Geirnaert (Gent) met uitzicht op de fraaie landschappelijke omgeving. Bouw aangevat in mei 1900 en twee jaar later voltooid. Opmerkelijk lang onderkelderd hoofdgebouw van twee bouwlagen en negentien traveeën onder snijdende pannen zadeldaken met houten dakkapellen. Bak- en hardstenen voorgevel in neogotische stijl met symmetrische ordonnantie en hoge hardstenen kruiskozijnen. Uitspringende hoekrisalieten van twee traveeën en middenrisaliet van drie traveeën eindigend op trapgevel en met rondboogvormige spaarvelden. Drie rechthoekige gevelstenen in geveltop boven centrale inkom met opschrift in reliëf: "ANNO", "1902" en "Instituut /St Leonard".

Kapel van vier traveeën gelegen op bovenverdieping aan achterzijde, bewaart een neogotisch houten altaar met gebeeldhouwd retabel; recent recht pseudoplafond.

Ten oosten, schuin zijwaarts van het hoofdgebouw, bijbehorende aanvankelijke directeurswoning. Afzonderlijk dubbelhuis van drie traveeën en twee bouwlagen met pannen zadeldak, van 1901.

Achterin de beboomde tuin, kunstgrot met beeld van Onze-Lieve-Vrouw en geknielde Bernadette; ervoren een lange halfronde imitatie-houten tuinbank van beton. Open, ruim ijzeren tuinprieel.

Ten westen, achter nummer 17, voormalige lagere school van de zusters van Barmhartigheid van Ronse opgericht in 1899, eveneens gebouwd naar ontwerp van architect H. Geirnaert (Gent). Bakstenen laagbouw met neotraditionele inslag en gevelritmering door lisenen.

Aan weerszij van het schoolgebouw aanpalende jongere bijgebouwen, waaronder achterin gelegen bijbehorende voormalige hoeve met U-vormige aanleg, gebouwd in 1924-1925 naar ontwerp van J. Dhaeyer.