Nummer 16. Dit hoekpand bij de Twijnstraat heeft een verzorgde lijstgevel van 1837, die een typisch voorbeeld is van een laatclassicistische gevel. De gevel is opgebouwd volgens de gulden snede. De begane grond wordt getypeerd door imitatievoegen uitstralend boven de rondboogvensters. De deur en de vensters zijn voorzien van origineel, zeer verzorgd en zeldzaam schrijnwerk. De constructieve elementen verwijzen naar een oude kern. Het interieur is vrij sober aangekleed in empire- en rococostijl.

Het hoekpand bij de Twijnstraat is een enkelhuis van drie traveeën en twee en een halve bouwlaag onder afgewolfd zadeldak bedekt met Vlaamse pannen. De gevel van 1837 vervangt een puntgevel van een diephuis. Enkel de achtergevel en constructieve elementen zijn getuigen van het vroegere pand. De verankerde bakstenen puntgevel is voorzien van een topvenster in rondboognis. De voorgevel is een scherm- en lijstgevel, bepleisterd en lichtgrijsbeschilderd boven een grijze plint. De begane grond is verlevendigd met imitatiebanden uitstralend boven de rondbogige muuropeningen waarvan de bovenlichten voorzien zijn van waaiervormige roedeverdeling. De begane grond wordt afgescheiden van de verdieping door kordon vormende lekdrempels. De gevel is opengewerkt met rechthoekige bovenvensters. Eenvoudig hoofdgestel met tandlijst. De muuropeningen zijn voorzien van grosso modo bewaard houtwerk onder meer de luiken op de begane grond. De zijgevel is een verankerde bakstenen lijstgevel met beluikte vensters en een brede korfboogpoort met afgeschuinde dagkanten.

Het pand bevat nog constructieve elementen die wijzen op een oude kern. Kelder met tongewelf. Op de begane grond en de verdieping bewaarde moerbalken, weliswaar bepleisterd. Enkel in de kamer op de verdieping achteraan vrijgelegd. Het dakgebinte was niet toegankelijk maar is vermoedelijk ouder. Op de begane grond eenvoudig aangekleed salon met bewaarde marmeren schouw. In de keuken een houten rococoschouwtje.