Burgerhuis in beaux-artsstijl gebouwd in opdracht van Edward Colignon, naar een ontwerp door Frank Blockx uit 1929. Al vanaf 1908, vroeg in zijn loopbaan, voerde de architect op geregelde tijden werken uit voor de familie Colignon en haar expeditiebedrijf, de firma H. Colignon & C°, onder meer aan de bedrijfsgebouwen gelegen in Arenbergstraat 5 en de Gijzelaarsstraat. In opdracht van Walter Colignon bouwde hij in 1928 een hotel aan de Koninklijkelaan in Berchem. Hippolyte Colignon (Antwerpen, 1831-1908), stamvader van de familie, nam in 1885 het vervoersbedrijf en vroegere diligence-onderneming Van Gend & Loos over, waar hij al sinds 1844 voor werkte. Het expeditiebedrijf H. Colignon & C° was omstreeks 1930 actief in het internationaal goederentransport en als douane-agent.

Frank Blockx liet zich in 1907 als debuterend architect opmerken met het statige neorenaissancehotel, dat hij voor zijn vader de componist Jan Blockx realiseerde in de Sint-Jozefstraat. Ook tijdens de rijpe jaren 1930 droegen individuele woningen als het met het hotel Colignon verwante hotel Monet en het hotel Van Thiel aan de Jan Van Rijswijcklaan, de voorkeur van de architect uit voor historiserende stijlen. Uit deze periode dateert ook imaginaire historische stadje "Vrolijk België", een populaire attracties op de Wereldtentoonstelling van 1930 in Antwerpen, dat Blockx samen met architect Joseph de Lange uittekende. Tezelfdertijd ontplooide de architect, die tot op hoge leeftijd actief was, een zakelijke art deco in zijn ontwerpen voor appartementsgebouwen.

Het gebouw met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat vier tot vijf bouwlagen onder platte daken. Voor het parement is gebruik gemaakt van geel baksteenmetselwerk van het type Belvédère in halfsteens verband, in combinatie met witte natuursteen voor de sokkel, waterlijsten, deur- en vensteromlijstingen, dekstenen en het fronton. In een vrije interpretatie van de lokale, midden-18de-eeuwse woningarchitectuur, wordt de opstand bekroond door een halsvormige geveltop met pilastergeleding, klauwstukken en een gebogen fronton. Deze laatste is geïntegreerd in de als pseudo-mansarde opgevatte, met leien beklede bovenste verdieping. De hoge spiegelboogdeur met kwartholle omlijsting, imposten, sluitsteen en bovenlicht in de linker travee, flankeert een lage, rechthoekige garagepoort die de sokkel doorbreekt. Verder worden beide hoofdverdiepingen geritmeerd door oplopende, met rocaillesleutels bekroonde vensteromlijstingen. Het oorspronkelijke, gevernist houten schrijnwerk van de deur en garagepoort, en de vensters met kleine roeden is bewaard, evenals het sierlijke smeedwerk met spiraalmotieven van de borstweringen, deurwaaier en tralies.

De plattegrond beantwoordt volgens de bouwplannen aan de typologie van de bel-etagewoning, met gescheiden ontvangstruimten, privévertrekken en dienstlokalen. Op de bel-etage, over de volledige breedte opgedeeld door de ruime gelambriseerde hal met eiken trap in neorococostijl, bereikbaar via de vestibule met trappenbordes, neemt het fumoir de straatzijde in, en de eetkamer met office de tuinzijde. De woonkamer of ‘grande chambre de famile’ strekt zich vooraan op de tweede verdieping uit, en de ouderslaapkamer met ‘en suite’ badkamer en terras achteraan. Twee kinderkamers met 'cabinet de toilette', de gastenkamer, een linnenkamer en een tweede badkamer nemen de derde verdieping in, slechts bereikbaar via de diensttrap. Deze laatste verbindt de lage begane grond die ruimte biedt aan de garage, de keuken en de 'état domestique' met de vierde verdieping, die slechts de achterste helft van het gebouw beslaat en twee meidenkamers en de zolder herbergt.