Appartementsgebouw in art-decostijl naar een ontwerp door de architect Jan De Vroey uit 1930. Opdrachtgevers van het vastgoedproject waren twee eigenaars van herenhuizen in de achterliggende Sint-Jozefstraat 14 en 20, de rechter en musicoloog Jean Auguste Stellfeld (1881-1952), en regent van de Nationale Bank van België Clément Swolfs (1871-1944). Het complex op de hoek van de Molenweg, vormt een pendant met het tegenoverliggende appartementsgebouw Mechelsesteenweg 121, dat De Vroey in 1934 ontwierp als onderdeel van een groter vastgoedproject van de Mutuelle Immobilière Anversoise. Deze vastgoedmaatschappij was gevestigd op het privé-adres van Swolfs.

Jan De Vroey, wiens loopbaan midden jaren 1890 van start was gegaan, realiseerde kort vóór de Eerste Wereldoorlog de neogotische Sint-Hubertuskerk in Berchem. Waar hij in de residentiële architectuur uit zijn beginjaren zowel het conventionele neoclassicisme, het eclecticisme als de art nouveau beoefende, laveerde hij tijdens het interbellum evengoed tussen de beaux-artsstijl en een behoudende art deco. Het appartementsgebouw Stellfeld-Swolfs behoort tot het late oeuvre van de architect, die actief bleef tot zijn overlijden in 1935, en werd opgevolgd door zijn zoon ingenieur-architect Léon De Vroey. Eén van zijn belangrijkste realisaties uit deze periode is het vastgoedproject Hertoghe-Belpaire uit 1933 aan de Markgravelei.

Met een gevelbreedte van drie bij zeven ongelijke traveeën, omvat het afgeschuinde hoekgebouw zes bouwlagen onder een plat dak. Het complex omvat twee winkels op de begane grond en tien appartementen op de verdiepingen, twee aan twee gekoppeld volgens de lengterichting van de rechthoekige plattegrond, en ontsloten door de centraal ingeplante, gemeenschappelijke inkom- en traphal met een lift van de firma Daelemans. Door het ontbreken van de bouwplannen in het bouwdossier, kon de plattegrond van de langgerekte flats van gelijke oppervlakte niet worden achterhaald.

Waar de constructie is opgetrokken met een structuur uit gewapend beton, hebben de lijstgevels een parement uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, contrasterend met de witte natuursteen van de erkerpartijen en vensteromlijstingen in het voorgevelfront. In de eenvoudige zijgevel vervangt een cementbepleistering in ‘simili pierre’ de natuursteen. Voor de bekleding van de pui is zwart graniet gebruikt, voor de aansluitende plint hardsteen. De opstand ontleent een dynamische expressie aan de ritmische opeenvolging van bow-windows, erkers en pilasters in de eerste vijf traveeën, vanaf getrapte sokkels oplopend over vier verdiepingen en ter hoogte van de vijfde verdieping bekroond door smeedijzeren art-decobalkons. Daarbij krijgt de afgeschuinde, hoger opgetrokken hoektravee een extra accent door de slanke, polygonale vorm van de erkerpartij en de trapezoïdale frontonbekroning. In de zijgevel bestaat de middentravee uit gestapelde loggia’s, vermoedelijk corresponderend met de keukens. De winkelpui met oorspronkelijk houten schrijnwerk is volkomen vlak behandeld, centraal opgedeeld door het diep ingesneden portaal met smeedijzeren art-decowaaier, dat toegang verleent tot winkels en appartementen. Ter hoogte van de laatste drie traveeën en de helft van de achtergevel is de bovenste verdieping als pseudo-mansarde opgevat. Het houten vensterschrijnwerk is nog in beperkte mate bewaard.