Voormalig herenhuis in neoclassicistische stijl op de hoek van Mechelsesteenweg en Mozartstraat, in 1880 door de aannemer F. Dirks gebouwd, in opdracht van de heer Ed. Rousseaux. Het hotel werd in 1922 door François Dens voor eigen rekening verbouwd en heringedeeld tot appartementsgebouw. Deze werken betroffen de toevoeging van een extra travee met de inkom- en traphal, een bijkomende verdieping en een mansarde. Op het aanpalende perceel, oorspronkelijk de tuin van het hotel Rousseaux, liet de architect tezelfdertijd zijn nieuwe privéwoning optrekken. Dens, die op dat moment al een vijftiental jaar actief was, bouwde vanaf de jaren 1920 een bijzonder succesvolle loopbaan uit. Van een jaar eerder dateren het "Rubens Paleis" in de Carnotstraat, en een nieuwbouwflat in de Jezusstraat. Van dit laatste vastgoedproject was hijzelf mede-bouwheer, zoals ook van het appartementsgebouw aan de overzijde van de Mechelsesteenweg hoek Belgiëlei, waarin hij in 1925 samen met erenotaris Emile Van der Avoort investeerde.

Van het oorspronkelijke herenhuis is het volume nog goed herkenbaar in het huidige appartementsgebouw. De praktijk om grote herenhuizen te verbouwen tot flats van hoge standing, was vrij courant tijdens de jaren 1920, met name aan de grote invalswegen. Met een gevelbreedte van vier bij drie traveeën, omvatte het hotel een souterrain en drie bouwlagen onder een schilddak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel, opgebouwd uit horizontaal gelede registers en afgewerkt met een klassiek hoofdgestel, werd gekenmerkt door een geblokte pui en middenrisalieten aan beide gevelzijden. Balkons met balustrade ter hoogte van de eerste verdieping markeerden de risalieten; een aanleunende portiek met attiekbalustrade vormde de hoofdingang zijde Mechelsesteenweg.

Aan deze constructie voegde Dens links een extra travee in beaux-artsstijl toe, met een nieuw rondboogportaal en oculus, en oplopende driezijdige erkers op een bewerkte console. Voortbouwend op de bestaande opstand, werd het gebouw verhoogd met een vierde bouwlaag en een pseudo-mansarde, en opnieuw bekleed met een cementbepleistering in 'simili pierre', en leien als dakbedekking. De inwendige structuur van het vroegere hotel, met zijn groepering van afzonderlijke vertrekken rondom de centraal ingeplante traphal, onderging nauwelijks wijzigingen. Wel verdween de trap en werden de wand opengebroken tussen het bestaande volume en de nieuwbouwtravee, die de salons van de appartementen en de traphal met lift herbergde. Zo omvatten de nieuw gecreëerde appartementen, die telkens een volledige verdieping beslaan, een suite van salon en eetkamer, de keuken, twee slaapkamers en de badkamer, ontsloten door de centrale hal. De gelijkvloerse flat, die aan ruimte inboet door de gemeenschappelijke inkomhal, beschikte volgens de bouwplannen over de vroegere kelderkeuken van het hotel. Een deel van het souterrain werd in 1928 verbouwd tot garage. Het houten schrijnwerk van het portaal, de vensters en dakkapellen is bewaard, evenals het smeedijzer van tralies en waaiers.