Aan de even zijde van de Nottebohmstraat vinden we één van de talrijke monumentale ensembles terug die architect Ernest Dieltiëns in de wijk Zurenborg heeft gerealiseerd. Hij was populair bij investeerders zoals de Naamlooze Maatschappij voor het Bouwen van Burgershuizen of bij de familie Nottebohm, die in de naar de familie vernoemde straat en in de omliggende straten een groot deel van de percelen heeft bebouwd met reeksbouw.

Dit ensemble is rond 1890 gerealiseerd in opdracht van Guillaume André Nottebohm, die als minderjarige door zijn moeder weduwe Douairière André Nottebohm werd vertegenwoordigd. Deze familie bebouwde het gros van de percelen in de Nottebohmstraat.

De bescheiden neoclassicistische burgerhuizen die Dieltiëns tekende in Zurenborg, zijn te herkennen aan het verfijnde stucwerk in de gevels en aan de ingenieuze afwisseling in de gevelindelingen van de verschillende huizen. Ontegensprekelijk een hecht ensemble vormend, wijken de huizen toch telkens subtiel van elkaar af in kroonlijsthoogte, decoratie en gevelindeling, wat tot een levendig en speels straatbeeld leidt.

De woningen tellen allemaal twee bouwlagen en twee of drie traveeën onder een zadeldak. Lijstgevels met bepleisterd en witgeschilderd parement, gekenmerkt door houten kroonlijsten, rechthoekige muuropeningen, plinten in blauwe hardsteen en horizontale ritmering door onder meer kordonlijsten en doorlopende onderdorpels.

Van de twaalf woningen behielden er negen goed hun oorspronkelijke gevelafwerking.

Nummer 30, de woning die het ensemble rechts afsluit, is ontdaan van een deel van de gevelbepleistering. De kenmerkende versiering met de gevelbrede, met sierstucwerk ingevulde cartouche op de puilijst en het door consoles gedragen fronton dat het bovenvensters bekroont, zijn bewaard.

Nummer 32 heeft een totaal vervlakte gevel.

Nummer 34 telt drie traveeën en heeft een klassieke indeling en afwerking van de gevel, met nadruk op het centrale bovenvenster met een entablement en versierde borstwering; verzorgde neoclassicistische decoratie zoals guttae en vaasornamenten.

Nummer 36 met vervlakte gevel.

Nummer 38 gelijkaardig aan 34, maar met bekroning van het bovenvenster door driehoekig fronton.

Nummer 40, drie traveeën tellend, heeft brede imitatievoegen op de begane grond, bovenvensters in geprofileerde omlijstingen met centraal een smalle frontonbekroningen, kroonlijst op modillons.

Nummer 42 met compleet nieuwe indeling en parement.

Nummer 44, met twee traveeën en opvallende stucdecoratie op de verdieping, bestaande uit verticale cartouches met verfijnd stucwerk, eindigend in een ovalen medaillon tussen palmtakken. Het werk van Dieltiëns is telkens aan deze fijne ornamentiek te herkennen.

Nummer 46 heeft een grotendeels vervlakte bepleistering, maar bewaart de kenmerkende fries van modillons en noppen onder de kroonlijst.

Nummer 48 met sterk versierde verdieping: we herkennen opnieuw de verticaal geplaatste, fijn versierde stucwerkpanelen en het ovalen medaillon; een balkon op zware consoles zit boven de voordeur.

Nummer 50 heeft twee brede traveeën, met deurrisaliet. Versiering van het smalle bovenvenster door een gebogen fronton. In de venstertravee panelen met fijn stucwerk die het venster flankeren en die als een fries onder de kroonlijst zijn verwerkt.

Nummer 52, de woning die de reeks aan de linkerkant afsluit, spiegelt het schema van nummer 50, eveneens met risaliet, gebogen fronton en panelen met fijn stucwerk.