Geheel van twee gekoppelde burgerhuizen in beaux-artsstijl naar een ontwerp door de architecten Fernand de Montigny en Louis Somers uit 1926 (gevelinscriptie). Opdrachtgever was de ondernemer Maurice Gevers-Grisar (°1855), die een kwarteeuw eerder hogerop in de Albertstraat al een geheel van drie burgerhuizen had laten optrekken door de architecten Léonard en Henri Blomme. Het vastgoedproject Gevers-Grisar was het eerste van drie aanpalende bouwprojecten in de Albertstraat, die het bureau de Montigny en Somers voor drie verschillende opdrachtgevers tot stand bracht, nog hetzelfde jaar gevolgd door het hotel Luth en een jaar later door het hotel Diels.

De gekoppelde woningen Gevers-Grisar zijn representatief voor het rijpe oeuvre van Fernand de Montigny en Louis Somers, die zich tijdens het interbellum vooral toelegden op residentiële architectuur voor de betere kringen. Associés van omstreeks 1910 tot 1940, tekenden zij in 1920 voor het stadion voor de Olympische Spelen op het Kiel. De statige beaux-artsstijl die de architecten zich al vóór de Eerste Wereldoorlog toe-eigenden, werd tijdens de jaren 1920 doorgetrokken in het merendeel van de burger-, herenhuizen of villa’s die zij ontwierpen. Op hetzelfde moment waren de Montigny en Somers actief in de wederopbouw van Oostkerke (Diksmuide), met neotraditionele ontwerpen. Uit 1929 dateert het standingvolle appartementsgebouw "Résidence La Pépinière" aan de Koningin Elisabethlei. Tot hun laatste realisaties behoort de Sint-Theresiakerk met karmelietenklooster aan de Grotesteenweg te Berchem uit 1938-1939.

Met een gevelbreedte van elk twee ongelijke traveeën, omvatten de rijwoningen drie bouwlagen onder een leien pseudo-mansarde met dakkapellen. De lijstgevel heeft een parement uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, contrasterend verwerkt met witte natuursteen voor de pui, erkers, vensteromlijstingen en fries. Uniform behandeld is het gevelfront opgebouwd uit een gedrukte, met schijnvoegen belijnde pui, die als sokkel fungeert voor de door kolossale pilasters geritmeerde bovenbouw. Horizontaal geleed door de puilijst en het klassieke hoofdgestel, legt de volkomen symmetrische gevelcompositie de klemtoon op de brede zijtraveeën, die op de bel-etage worden gemarkeerd door een driezijdige erker met een smeedijzeren borstwering als bekroning. De middentraveeën koppelen de spiegelboogportalen met gebogen waterlijst op consoles, de getoogde en rechthoekige bovenvensters zijn gevat in oplopende, vlakke omlijstingen met sluitstenen, oren, drop en onderdorpels; getoogde, houten dakkapellen met sleutel, oren, klauwstukken en waterlijst. Het houten schrijnwerk van de inkomdeuren, garagepoort en vensters is bewaard, evenals het sierlijke smeedijzer van traliewerk en balkonborstweringen in neorégencestijl.

Beide burgerhuizen hebben een quasi identieke plattegrond in spiegelbeeld, die aan de typologie van de bel-etagewoning beantwoordt. Het rechter pand integreert de doorgang naar een ruime garage of bergplaats over de volledige oppervlakte van dit perceel, wat toeliet de tuin van de woning op het dak aan te leggen, op gelijke hoogte met de bel-etage. Volgens de bouwplannen is de invulling van de lage begane grond beperkt tot de vestibule met vestiaire, de keuken en in het linker pand een extra bergplaats. Over de volledige breedte opgedeeld door de centrale traphal met bovenlicht en de office met 'monte-plats', biedt de bel-etage aan straatzijde ruimte aan het salon, en aan tuinzijde aan de eetkamer met terras. De plattegronden van de hogere verdiepingen met de slaapvertrekken ontbreken in het bouwdossier.