Oorspronkelijk burgerhuis in neoclassicistische stijl, volgens de bouwaanvraag uit 1880 voor eigen rekening opgetrokken door de aannemer Louis Van Hellemont. Tot zijn huidige vorm verbouwd in opdracht van de heer J. Grésillion, naar een ontwerp door de architect Jos. Bascourt uit 1913. Daarbij werd het oorspronkelijk ondiepe pand, aan de tuinzijde gevoelig uitgebreid, verhoogd met een mansarde, van een vernieuwd gevelfront voorzien en vermoedelijk geheel of gedeeltelijk heringericht. Het project behoort tot een latere fase in het oeuvre van Jos. Bascourt, waarin hij de art nouveau achter zich liet om terug te grijpen naar een eclectische praktijk. Wellicht valt de bouwheer te identificeren met Jules Grésillion (°1872), in 1900 gehuwd met Ida Huybrechts (1876-1958).

Met een gevelbreedte van vier traveeën, omvat de rijwoning twee bouwlagen onder een leien mansardedak met dakkapellen onder driehoekig fronton. De lijstgevel heeft een cementbepleistering in 'simili pierre' op een plint uit blauwe hardsteen. Oorspronkelijk bepleisterd en beschilderd, beantwoordde de opstand uit 1880 aan een eenvoudig schema, met registers van rechthoekige muuropeningen in geriemde omlijsting op doorgetrokken lekdrempels, en een klassiek hoofdgestel. Bascourt behield de ordonnantie met aanpassing van de bovenvensters tot steekbogen, en voegde een decor in beaux-artsstijl toe. De compositie wordt verticaal geritmeerd door oplopende vensteromlijstingen met een cartouche en hoorn-des-overvloed op de borstwering, en horizontaal belijnd door schijnvoegen tot op imposthoogte van de begane grond en een stafwerkfries onder het hoofdgestel, dat uit een rozettenfries en een houten kroonlijst op modillons en tandlijst bestaat. Een entablement met gebogen fronton, een guirlande en schelp als versiering, bekroont het portaal in de derde travee, dat zich vooral onderscheidt door het smeedwerk van de deur, en met name de bijzonder fraaie, naturalistisch vormgegeven bloemenkorf in het bovenlicht. Ook de keldertralies en de houten guillotineramen van de begane grond zijn bewaard.

Oorspronkelijk bescheiden van opzet, bood de plattegrond van de woning zoals opgetrokken in 1880, in linkerhelft ruimte aan een salon en eetkamer, en in de rechterhelft aan de inkom- en traphal, de spreekkamer en de keuken. De ondiepe bovenverdieping omvatte vermoedelijk slechts twee slaapkamers. Volgens de bouwplannen uit 1913 verbond Bascourt salon en eetkamer tot een doorlopende suite, en voegde aan tuinzijde een driezijdige veranda met bovenlicht in Moorse stijl toe, gekenmerkt door hoefijzerbogen. Achter de traphal kwam een nieuwe keuken met office, 'monte plats' en een (meiden)kamertje op de entresol. De bovenverdieping werd uitgebreid met een slaapkamer en terras, een badkamer en ontbijtkamer; de nieuwe mansarde herbergde zes kamers van uiteenlopende grootte.