Herenhuis in neoclassicistische stijl met second-empire-inslag, volgens de bouwaanvraag uit 1875 opgetrokken in opdracht van de koopman Antoine Wolfs. Uit het bouwdossier vallen ontwerper noch aannemer af te leiden. Met een gevelbreedte van vier traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak. Zoals Isabellalei 18, 20 en 65, vormt het gebouw een representatief en goed bewaard voorbeeld van de hotels voor de hogere burgerij, die op de overgang van het derde naar het vierde kwart van de 19de eeuw, in prestigieuze nieuwe wijken als de Leien, het Stadspark en de Belgiëlei werden opgetrokken.

De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met schijnvoegen op de begane grond, rust op een plint uit blauwe hardsteen. Nadrukkelijk horizontaal geleed door de puilijst en doorgetrokken lekdrempels, legt de compositie de klemtoon op het poortrisaliet in de linker travee. Dit laatste wordt gemarkeerd door de rondbogige koetspoort met geblokte archivolt en voluutsleutel, het balkon met consoles, palmetten op de hoeken en een doorgetrokken balustrade met postamenten erboven, en door bewerkte penanten, sluitstenen, een guirlande en een kleiner balkon met ijzeren borstwering hogerop. Verder is de opstand opgebouwd uit registers van steekboogvensters op de begane grond, en rechthoekige vensters op de bovenverdiepingen, in vlakke omlijsting met sluitsteen. Klassiek hoofdgestel met gekorniste kroonlijst en tandlijst op consoles. Het houten schrijnwerk van de vleugeldeur en de bovenvensters is bewaard, evenals de gietijzeren voetschraper.