Herenhuis in neoclassicistische stijl gebouwd in opdracht van Louis Stuyck-Pardon, naar een ontwerp door Isidore Smets uit 1886. Over deze architect, de zoon van de aannemer Louis Smets-Crispyn, is nog maar weinig bekend. Hij lijkt in Antwerpen actief te zijn geweest van kort vóór 1880 tot omstreeks 1905. In opdracht van zijn vader, ontwierp hij in 1884 even verderop het neoclassicistische burgerhuis Isabellalei 69. Beide panden behoren vermoedelijk tot zijn vroege oeuvre.

Met een gevelbreedte van vier traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel rust op een hoge pui uit blauwe hardsteen, belijnd door de plint en schijnvoegen. Nadrukkelijk horizontaal geleed door de puilijst en doorgetrokken lekdrempels, legt de gevelcompositie de klemtoon op het brede poortrisaliet in de rechter travee. Dit laatste wordt gemarkeerd door de koetspoort met pilasters, op de eerste verdieping een rechthoekige erker met zware consoles, Ionische pilasters, entablement en balustraden, en hogerop schijnvoegen en een driehoekig fronton. Verder is de opstand opgebouwd uit registers van rechthoekige vensters, op de bovenverdiepingen in geriemde omlijsting met oren, de eerste verdieping geaccentueerd door een doorgetrokken balustrade, de tweede verdieping door sluitstenen en ijzeren borstweringen. Klassiek hoofdgestel met gekorniste kroonlijst op klossen en tandlijst. Het houten schrijnwerk van de koetspoort en de vensters inclusief rolluikkasten zijn bewaard, evenals het smeedijzeren traliewerk en de gietijzeren voetschraper.