Burgerhuis in neoclassicistische stijl naar een ontwerp door Antoine Feyt uit 1886, opgetrokken in 1887. Opdrachtgever was de heer J. Koëhler, die eerder in 1886 door de architect al een bestaande woning had laten verbouwen en twee nieuwbouwwoningen (gesloopt) optrekken op het achteraan aanpalende perceel in de Grétrystraat. In 1888 gaf hij opdracht voor de bouw van vier achterhuizen op zijn eigendom in de Sint-Thomasstraat waarvan de bouwvergunning werd geweigerd, in 1889 gevolgd door negen burgerhuizen op de hoek van Lange Leemstraat en Van Diepenbeeckstraat. Uit 1895 dateert een geheel van twee gekoppelde woningen aan de Vlasmarkt, dat de architect voor Koëhler en een zekere Van Dijck ontwierp. De woning Koëhler aan de Isabellalei is representatief voor het oeuvre van Feyt, die in Antwerpen van begin jaren 1870 minstens tot omstreeks 1900 actief was. Het overwicht van zijn productie bestaat uit conventionele neoclassicistische burgerhuizen van dit type.

Met een gevelbreedte van drie traveeën omvat de rijwoning een souterrain en drie bouwlagen onder een zadeldak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevel met hardstenen plint, onderscheidt zich door een uitbundig stucdecor met kenmerken van de neo-Vlaamserenaissance-stijl. Nadrukkelijk horizontaal geleed door brede entablementen en balustraden, met bossage op de begane grond, legt de compositie de klemtoon op de middenas. Deze wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een rechthoekige erker op zware, bewerkte consoles, met typische maskerkop- en wortelmotieven op de pilasters. Daarbij is de opbouw van de erker doorgetrokken over de zijtraveeën, met pilasters voorzien van diamantkoppen op de basis, een balustrade en een hoofdgestel met voluutconsoles. Verder bestaat de opstand uit registers van rechthoekige muuropeningen, op de tweede verdieping met geriemde omlijsting, rolwerkcartouche en entablement op consoles. Een kroonlijst op klossen en voluutconsoles, onderdeel van een metopen-trigiefenfries vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en de vensters is bewaard, evenals de smeedijzeren keldertralies en de gietijzeren voetschraper.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis dat uit een voorbouw en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door een zijdelings ingeplante inkom- en traphal.

Nummers 4, 12, 38-44, 63, 67-69, 68-70, 75-87, 80-82 en 86. Enkelhuizen van drie of vier traveeën en drie bouwlagen onder zadeldak, nummers 67-69 dubbelhuizen van twee bouwlagen onder mansardedak, in neoclassicistische stijl, uit laatste kwart 19de eeuw; nummer 86 eclectisch met neorenaissance-inslag, uit eerste kwart 20ste eeuw. Bepleisterde, beschilderde lijstgevels op verhoogde begane grond of volledige benedengevel van arduin. Markerende schijnvoegen of bossages op de begane grond, doorgetrokken lekdrempels en paneelversiering op de bovenverdieping; centrale erkers en balkons met balustrade of ijzeren borstwering. Klassieke gevelbeëindiging met houten kroonlijst op klossen, consoles, tandlijst. Rechthoekige of segmentbogige muuropeningen in geriemde omlijsting of entablementen.

Nummers 40 tot 44 opgevat als eenheidsbebouwing zie de zware entablementen rond de balkonvensters met waterlijst en bijkomend fronton voor nummer 42.

Nummers 68-70 met neorocaille stucwerksleutels (vruchten, maskerkopjes), sierlijke ijzeren venster- en balkonleuningen en origineel schrijnwerk, te dateren circa 1870.

Nummer 86 met overdadig eclectisch, neorenaissancistisch geïnspireerd decor van pilasters, stucwerk (schelpjes, acanthusbladeren, wortels, schilden, doppen en diamantkoppen), brede balustrades, zware voluutconsoles, imposante gevelafsluiting en erker.

Nummer 77 met gedecapeerde bovengevel, nummer 85 inmiddels gesloopt.