Hoekhuis van drie bouwlagen in brutalistische stijl naar ontwerp van architect Paul Meekels uit 1962-1963, met als opdrachtgever Mel en als aannemer Wens & Zonen uit Westmalle. Deze woning kadert in het vroege oeuvre van Paul Meekels, wiens persoonlijke loopbaan midden jaren 1950 van start ging, na een stage op het architectenbureau van Léon Stynen. Uit dezelfde periode dateert ook het ontwerp van het appartementsgebouw in brutalistische stijl aan de Prins Boudewijnlaan. Beide bouwwerken onderscheiden zich door een rationeel minimalisme, constructieve logica en een economie van materiaal en middelen.

De woning omvat drie bouwlagen onder een plat dak. Constructief is de woning opgetrokken uit een skelet van glad gekofferd beton, opgevuld met metselwerk op het gelijkvloers (later wit geschilderd) en op verdieping oorspronkelijk met witte Glasal-panelen. Het origineel schrijnwerk is bewaard. De uitspringende balken aan de zuidgevel zijn voorzien als ophangpunt voor een scherm tegen inkijk. Dit werd echter niet gerealiseerd door bezwaar om esthetische redenen van de buren, aangezien dit scherm dicht tegen de achtergevel van de aanpalende woning zou komen. De brutalistische expressie berust op het zichtbaar laten van de constructieve elementen, voornamelijk het betonskelet. Het uitzicht van de woning is sterk beïnvloed door de naoorlogse bouwstijl van Le Corbusier en Léon Stynen.

De inkom van de woning situeert zich in de zijgevel. Op het gelijkvloers biedt het inkomsas aan de zuidzijde van de woning toegang tot een hal met spiltrap en vestiaire, die leidt naar een toilet en de garage aan de straatkant. Aan de tuinkant bevindt zich een speelkamer met bar. Opvallend hier zijn de twee openingen in het plafond: deze zijn voorzien zodat de ouders de kinderen vanuit de bovenliggende woonkamer kunnen gadeslaan. De speelkamer sluit aan op de tuin, waar een buitentrap leidt naar een overdekt terras op de eerste verdieping.

Op de eerste verdieping bevinden zich de eetkamer, bureau en woonkamer in één grote open ruimte. Aan de straatkant is een keuken met ontbijthoek gesitueerd.

De tweede verdieping omvat een nachthal met badkamer, toilet en vooraan drie slaapkamers, namelijk twee voor de kinderen en één voor inwonend dienstpersoneel. Achteraan bevindt zich de slaapkamer voor de ouders met aparte badkamer en patio. Opvallend is dat alle slaapkamers enkel ramen aan de oostkant hebben. De reden hiervoor is drieledig: volgens de architect was het een noodzaak in steden vanwege de luchtverontreiniging, om de slaapkamers koel te houden en zodat het ochtendlicht in de slaapkamers kan doordringen.