De Merenstraat, van oudsher een deel van de zogenaamde Waalse baan die Waver met Mechelen en Rumst verbond, vertrekt vanaf de Kerkplaats in zuidelijke richting en verbindt alzo de Kerkplaats met de Overijsesteenweg naar Overijse en Huldenberg. De benaming "mere" in de betekenis van moerassige waterplas verwijst vermoedelijk naar de nu verdwenen Stokpoel, op oude prentkaarten nog afgebeeld in het begin van de straat ten westen van de kerk ter plaatse van de huidige parkeerplaatsen en het monument van de gesneuvelden.

Het eerste deel van de straat tussen de Kerkplaats en de splitsing met de Huldenbergstraat was op de Ferrariskaart van 1770-1778 al bebouwd. Het vervolg van de straat was onbebouwd en aan weerszijden afgezet met een haag. Bij de overgang naar de Overijsesteenweg toont zowel de Ferrariskaart als de Poppkaart van halverwege de 19de eeuw een alleenstaande boom te midden van het kruispunt, op de Poppkaart aangeduid als 'Schoonen Boom'; een in 1989 nieuw aangeplante linde met bijhorende houten pijlerkapel van 1990 op de hoek met de Hulststraat refereert hiernaar evenals de tegenoverliggende straat met de benaming Schonenboomstraat.

Oude prentbriefkaarten tonen een gekasseide landelijke straat met aan de pare straatzijde éénlaagse dorpswoningen van het langgeveltype onder hoge pannen zadeldaken. Vandaag vormt nummer 14, gerenoveerd maar met bewaarde aandaken, nog een schaars voorbeeld van deze basisbebouwing. De onpare straatzijde wordt gemarkeerd door het 18de-eeuwse huis Derom en het voormalige pachthof Stroykens. Bij de splitsing met de Huldenbergstraat is het nummer 24 nog een voorbeeld van een dorpswoning met karakteristieke cimornébekleding, een typisch verschijnsel tijdens het interbellum vanaf de jaren 1920. Op het einde van de straat wordt het straatbeeld gedomineerd door twee watertorens waarvan de oudste van met bijhorende woning dateert van 1950; in 1978 werd verder ten oosten een nieuwe gebouwd.