Het kwelgrasland en de beplanting liggen tussen Brakelbos en een extensief gebruikt wandelpad ten zuidwesten van Opbrakel. Centraal in de weide ontspringt er een bron. Het microreliëf in het grasland is nog goed zichtbaar. Het kwel (bron) in het weiland brengt waardevolle plantensoorten met zich mee (onder andere ereprijs, dagkoekoeksbloem en egelboterbloem). Een aantal zeldzame plantensoorten kunnen alleen op plekken groeien waar kwelwater aan de oppervlakte komt. Het weiland is volgens de Biologische Waarderingskaart (versie 2, 1997-2010) aangeduid als vochtig, licht bemest grasland (dotterbloemhooiland).

De beplanting omvat een opgaande zomereik (Quercus robur) met een stamomtrek van 2,50 meter en enkele kunstmatig gevormde bomen, meer bepaald oude knotbomen van haagbeuk (Carpinus betulus), zomereik en zwarte els (Alnus glutinosa) in en rond een kwelgrasland. De dikste knotboom is een haagbeuk met een omtrek van 3,38 meter, een knothoogte van circa 3 meter en een totale hoogte van ongeveer 16 meter. Daarnaast staat nog een haagbeuk met een omtrek van 3,15 meter. Verderop staat nog een slecht geknotte zomereik met een omtrek van 1,07 meter en een haagbeuk van 2,75 meter omtrek die begroeid wordt door een klimop. In de weide zelf staat een hoogstam van zomereik met een omtrek van 2,50 meter en een vrije stamhoogte van ongeveer 2,50 meter. Aan de andere kant wordt de weide begrensd door onder andere een zwarte els met een omtrek van 3,43 meter. Dit cijfer geeft weliswaar een vertekend beeld aangezien de boom op 70 centimeter hoogte een stamsplitsing heeft. In dezelfde rij staan nog enkele haagbeuken waarvan de dikste een omtrek heeft van 2,72 meter (opname in 2010).

Enkele van deze bomen vormen opmerkelijke elementen binnen de omgeving, mede door hun ouderdom en omvang. Ze zijn dan ook hoogstwaarschijnlijk de hoogste, oudste en dikste in de regio. De bomen kennen een bepaalde beheervorm uit het verleden waarbij ze werden geknot. Het opbrengsthout werd gebruikt voor brand-, ambachts-, bouw-, geriefhout of loofvoedering. Knotbomen van deze soort, van deze ouderdom en met deze omvang, die nog steeds beheerd worden zoals vroeger, zijn een bijzonder gegeven binnen de streek. De bomen zijn nog de originele exemplaren en zijn dus authentiek te noemen. Ze staan nog steeds in relatie met de oorspronkelijke omgeving en vormen een onderdeel van de perceelstructuur in het graslandschap.