Voornaam burgerhuis in neorégencestijl gebouwd in opdracht van de bankier Felix Garlinck, naar een ontwerp door de architect Michel De Braey uit 1912.

Het hotel Garlinck is representatief voor het rijpe, residentiële oeuvre in beaux-artsstijl van Michel De Braey, die zich in deze periode op het hoogtepunt van zijn loopbaan bevond. Na zijn debuut eind jaren 1880, maakte de architect omstreeks de eeuwwisseling naam met prestigieuze hotels in diverse neostijlen of landhuizen in cottagestijl. Tot de belangrijkste realisaties uit deze periode behoren de neogotische Saint Boniface Anglican Church in de Grétrystraat en het in neorenaissancestijl ontworpen Gemeentehuis van Wijnegem. Geïnspireerd op régencestijl, is het hotel Garlinck verwant met de twee architectenwoningen die De Braey met zes jaar tussentijd tot stand bracht aan de Van Putlei en de Markgravelei. Na de Eerste Wereldoorlog was De Braey nog een vijftal jaar geassocieerd met zijn zoon Jan, alvorens omstreeks 1925 een punt achter zijn carrière te zetten.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat de rijwoning een souterrain en drie bouwlagen, met een extra mansardeniveau beperkt tot de achterbouw. De statige lijstgevel onderscheidt zich door een verzorgd, volledig natuurstenen parement. Asymmetrisch van opzet en geleed door de pijlijst, legt de compositie de klemtoon op het brede zijrisaliet. Dit laatste wordt op de eerste verdieping gemarkeerd door een ingesnoerde erker met bewerkte consoles en smeedijzeren balkon. Een rijk gesculpteerde rolwerkcartouche met bloemenhoorns en een vrouwenhoofd als sluitsteen, accentueren het steekboogportaal in geprofileerde omlijsting, dat gevat is in een portiekstructuur met pilasters en een gebogen waterlijst op consoles. Verder is de opstand opgebouwd uit het korfboofdrielicht van de begane grond, en de getoogde vensters van de verdiepingen, gevat in vlakke, oplopende omlijstingen met oren, neuten, waterlijst en paneel. Een klassiek hoofdgestel met gekorniste houten kroonlijst op klossen, waarboven een blinde attiek met metopenfries, vormt de gevelbeëindiging. De cartouches, draperieën, chutes en consoles die het geveldecor uitmaken, zijn net als het patroon van het smeedwerk ontleend aan de régencestijl. Het houten schrijnwerk van de fraai bewerkte deur met bovenlicht en de vensters met typische roeden is bewaard, evenals de smeedijzeren souterraintralies en parapetten, en de gietijzeren voetschraper.

Het hotel is georganiseerd rond de centraal ingeplante traphal met bovenlicht, die het gebouw over de volledige breedte opdeelt. De begane grond omvat de ontvangstruimten, met de keuken in het souterrain, de verdiepingen de privé-, slaap- en personeelsvertrekken. In het bouwdossier ontbreken de plattegronden.

Nummers 17 en 19. Herenhuizen met witstenen lijstgevel in neorococo, waarvoor respectievelijk bouwaanvraag van 1911 naar ontwerp van Joseph Hertogs en 1912 naar ontwerp van Michel De Braey. Nummer 17 met drie traveeën breed middenrisaliet met erker en balkon (sierlijke smeedijzeren leuning), verhoogd met peudo-mansardedak met rondboogvenster en oculi; flankerende ingangstravee met korfboogdeuren in geprofileerde rocaille-omlijsting met bovenlicht; attiek boven daklijst. Nummer 19 met risalietvormende venstertravee met spiegelboogvormig geprofileerde erker en dito balkon, eveneens met fraaie leuning; steekboogdeur in dubbele geprofileerde omlijsting met vrouwenkopsleutel onder zwaar gesculptureerd paneel (hoornen des overvloeds) en segmentbogige waterlijst op consoles; interieur uit bouwperiode.