Langs de middenloop van de Grote Nete, komt in Herselt een groot oppervlak hakhoutpercelen van gewone es voor. Essenhakhoutpercelen zijn eerder zeldzaam en worden geteeld op de meest vruchtbare gronden in riviervalleien. Ook hier bevindt het essenbos zich aan de rand van de vallei, op de iets drogere gronden met een lemige textuur. Dichter bij de rivier, komen elzenbroekbossen voor die ook nog gedeeltelijk als hakhout beheerd worden.

Op de kabinetskaart van graaf de Ferraris (1770-1778) wordt dit gebied als moeras weergegeven. De daaropvolgende eeuw maakt het deel uit van de beemden van de Netevallei. Pas op de topografische kaart uit 1960 is er hier een alluviaal bos aanwezig.

Dit is dus geen historisch hakhoutbos, maar een recenter bos waarop een traditionele beheertechniek wordt toegepast.