Voornaam burgerhuis in beaux-artsstijl gebouwd in opdracht van de heer R. Vrancken, naar een ontwerp door de architect Joseph Hertogs uit 1910. De bouwheer valt vermoedelijk te identificeren met Robert Vrancken, een advocaat gespecialiseerd in maritieme recht.

Met zijn versoberde vormentaal in neo-Lodewijk XVI-stijl, is het hotel Vrancken representatief voor het latere oeuvre van Joseph Hertogs, uit het decennium vóór de Eerste Wereldoorlog. Een van de belangrijkste realisaties uit deze periode is het hotel Thys - later Smidt van Gelder - uit 1905 aan de Belgiëlei, waarvan de klassieke ordonnantie aan het Parijse Lodewijk XIV-hotel is ontleend. Een jaar na na het hotel Vrancken bouwde de architect aan de overzijde van de Kardinaal Mercierlei het voorname hotel Bal in neorégencestijl. Hertogs geldt als een van de meest succesvolle architecten in Antwerpen, met een loopbaan in dienst van de mercantiele burgerij die bijna een halve eeuw omspande, en een vijfhonderdtal woningen en openbare gebouwen opleverde.

Met een gevelbreedte van drie traveeën omvat de rijwoning een souterrain en vier bouwlagen onder een zadeldak. De lijstgevel heeft een parement uit witte natuursteen met een ingehouden decor, op een geprofileerde plint uit blauwe hardsteen. Asymmetrisch van opzet en geleed door de puilijst, beantwoordt de compositie aan een klassieke driedeling. Dit schema is opgebouwd uit de pui met rondbogen, de hoofdverdiepingen in kolossale orde, en de als mezzanine uitgewerkte topgeleding. De klemtoon ligt op de twee rechter traveeën, die op de hoofdverdiepingen worden gemarkeerd door een bow-window met bewerkte natuurstenen basis en houten bovenbouw, waarop een smeedijzeren balkon en een breed, kwarthol omlijst korfboogvenster met sluitsteen en guirlandes aansluiten. Breed rondboogportaal met sluitsteen en rondboogvensters in kwartholle omlijsting op de begane grond; rechthoekige vensters in vlakke omlijsting met sluitsteen en guirlandes op bovenverdiepingen en mezzanine. De vormgeving van sluitstenen, guirlandes, het medaillon op de pui, de entrelacsfries en het rankwerk van de bow-window, zijn net als het patroon van het smeedwerk ontleend aan de Lodewijk XVI-stijl. Een houten kroonlijst met parellijst vormt de gevelbeëindiging. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters met typische roeden in het bovenlicht is bewaard, evenals de smeedijzeren souterraintralies en voetschraper.

De plattegrond wordt ter hoogte van het ‘schoon verdiep’ over de volledige breedte opgedeeld door de ‘hall’, waarop enerzijds de vestibule met trappenbordes aansluit, en anderzijds het zijdelings ingeplante trappenhuis met bovenlicht, ontdubbeld door de diensttrap. Volgens de bouwplannen, neemt het salon de straatzijde in, en de suite van eetkamer en veranda met overdekt terras de tuinzijde, geflankeerd door de office met ‘monte plats’. In het souterrain bevonden zich oorspronkelijk onder meer een kantoor, en de keuken met wasplaats en 'garde manger'. In het bouwdossier ontbreken de plattegronden van de bovenverdiepingen.