Villa gebouwd in opdracht van Adrienne Goeffers, volgens een bouwaanvraag van 1962 naar ontwerp van Eric Balliu.

De woning vormt één van de vroegste voorbeelden van het oeuvre van Balliu, die in 1959 was afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Gent. Hij was actief als zelfstandig architect tot in 1967, wanneer hij een samenwerking aanging met architect Johan Baele onder de naam BARO. Het allereerste ontwerp van Balliu, een woning voor het gezin van Adrien Goeffers-Impens, dateert van 1961 en grenst ten zuiden aan het perceel van de woning van Adrienne Goeffers. Het lijkt waarschijnlijk dat beide familie van elkaar waren. Hoewel de woning van Adrienne  Goeffers traditioneler oogt door het houten latwerk dat de gevels verlevendigt, gaat daarachter toch een voorbeeld schuil van Balliu’s moderne aanpak, die aanwezig is in zowel de dynamische vormgeving, als de interne ruimtewerking en het materiaalgebruik.

De vrijstaande villa omvat twee bouwlagen onder een hoog oplopend, asymmetrisch zadeldak (nok loodrecht op de straat, eternietleien). Het dakvolume wordt ten zuidwesten gemarkeerd door een hoge bakstenen schouw. De oostzijde bestaat uit een smaller, vooruitspringend volume met in de halfondergrondse verdieping een garage. De niveaus van het bredere, achteruit gelegen westelijke gedeelte verspringen ten opzichte van de oostzijde, waardoor inwendig vier splitlevels ontstaan. Ook springt de centraal gelegen inkomtravee over de volledige hoogte terug onder de dakhelling, wat de dynamiek verhoogt. De uiterst westelijke travee springt eveneens achteruit. Ten westen daarvan bevindt zich nog een blokvormig, eenlaags volume onder een plat dak in een aansluitend materiaalgebruik, dat niet op de bouwplannen was voorzien en een latere uitbreiding is.

Het karakter van het ontwerp wordt versterkt door het contrastrijke materiaalgebruik, dat kenmerkend was voor het oeuvre van Balliu en ook in de realisaties van BARO werd verdergezet. Een parement in bruine baksteen (klinkaert), wordt gecombineerd met geveldelen in wit geschilderde beton. Opvallend is eveneens de afwerking van grote gevelvlakken, voornamelijk onder en boven muuropeningen, met verticaal geplaatste planchetten in afzelia. De dakrand wordt afgelijnd door een witte boeiplank. De gevel wordt geopend in overeenstemming met de privacy en oriëntatie, en oogt aan de straatzijde (noord) relatief gesloten. De rechthoekige vensters bewaren het oorspronkelijke wit geschilderde, houten schrijnwerk. De bouwplannen vermelden verschillende glassoorten, namelijk gewoon getrokken glas, dubbelwandig thermopane glas en thermolux glas. Een bandraam in de voorgevel is afgeschermd door een strakke ijzeren tralies. De toegangsdeur is eveneens origineel en is uitgevoerd in afzelia. De garagepoort is vernieuwd. 

Het interieur van de woning getuigt volgens de bouwplannen van een interessante ruimtewerking, die ontstaat vanuit de aanwezigheid van splitlevels en vides. In het souterrain ten oosten bevindt zich de garage en de berg- en stookplaatsen. Het daggedeelte bevindt zich ten westen op straatniveau. De inkomhal omvat een vestiaire en toilet aan de straatzijde. In de noordwestelijke hoek is er een toegang tot een bureel. Aan de zuidzijde bevinden zich de living en de eethoek, gescheiden van de keuken door middel van een kastenwand. Op de volgende splitlevel ten oosten, gesitueerd boven de garage, bevinden zich twee slaapkamers en een badkamer. Een vierde niveau leidt via een gaanderij tot twee zolderkamers. De gaanderij biedt een zicht naar de vide boven de inkomhal en ook boven de living is een vide voorzien tot het dak.