De bungalow vormt een ensemble met nummer 13 en is een ontwerp van het architectenbureau van Olivier Nowé en René Heyvaert uit 1959. De woningen zijn gelegen in de moderne modelverkaveling die vanaf 1955 in Mariakerke tot stand kwam op familiegronden van Olivier Nowé en bevinden zich ten oosten van de architectenwoning van Nowé. De woningen getuigen van een grote samenhang met elkaar en met de andere woningen in de wijk.

De bouwplannen voor de woning van Marcel Van Hecke werden in de lente van 1958 opgemaakt door het architectenbureau van Nowé en Heyvaert. Deze plannen werden in eerste instantie geweigerd omwille van tegenstrijdigheden met de voorschriften in het Bijzonder Plan van Aanleg van de wijk, onder andere betreffende het dak. Begin 1959 werden de herwerkte plannen wel goedgekeurd. Uit het interieurontwerp en meubilair van de woning blijkt dat René Heyvaert een belangrijke inbreng had in dit ontwerp.

De bungalows aan de Korte Rijakkerstraat zijn representatieve voorbeelden van de eenvoudige, functionele en voor die tijd radicaal moderne woningen van Nowé en Heyvaert. Deze woningen vallen op door hun eerder tijdelijk karakter, het gebruik van goedkope en recente bouwmaterialen en een eenvoudige prefabconstructie. Het werk van Nowé en Heyvaert sluit in deze periode aan bij de internationale, modernistische beweging van de Case Study Houses. Uiterste eenvoud in vormgeving, flexibiliteit en openheid qua planopbouw worden gecombineerd met een sober materiaalgebruik en een maximale afstemming op de lichtinval van het terrein. De architecten streven naar een zo aangenaam en efficiënt mogelijke leefruimte met een heel beperkt budget.

De eenvoudige, modernistische bungalow (halfopen bebouwing) is gebouwd op de oostelijke perceelsgrens van het bouwperceel, dat aan straatzijde zuidgericht is. De bungalow is in wezen een eenvoudige doos op rechthoekig grondplan onder een weinig hellend zadeldak, ten oosten geflankeerd door een vooruitgeschoven, aangebouwde garage, eveneens op rechthoekig grondplan. Het bouwdossier vermeldt baksteen, teakhout en roofing als voornaamste bouwmaterialen. De woning is achterin het perceel ingeplant en biedt zo ruimte voor een voortuin ten zuiden, afgesloten met een haag, waardoor de privacy gegarandeerd wordt. Dit laat de architecten ook toe om de woning open te werken naar het zuiden met grote vensters. De transparante voorgevel springt achteruit ten opzichte van de bakstenen zijmuren, waardoor de dakoverstek een luifel vormt ter bescherming tegen de zon.

De noordgevel is volgens de plannen bijna volledig gesloten, met uitzondering van een strook glasbouwstenen onder de dakrand en twee deuren. Ook de westgevel is in baksteen opgetrokken, de oostgevel is eveneens beglaasd.

De keuze voor een modulaire prefabconstructie liet een flexibele planindeling van het interieur toe, die een opvallende dialoog creëert tussen de binnen- en buitenruimte. Een open leefruimte en dunne, eventueel verplaatsbare (kasten)wanden in het nachtgedeelte zijn kenmerkend voor de woningen van Nowé en Heyvaert.

De toegang tot het pand bevond zich volgens de plannen in de westelijke helft van de noordzijde van de woning en werd voorafgegaan door een klein, overluifeld terras en ten oosten geflankeerd door een aanpalende, maar van de woning afgescheiden berging, die eveneens vanop het terras toegankelijk was.

De voordeur gaf uit in een inkom op vierkant grondplan, die volgens de plannen door een doorschijnende wand was afgescheiden van de kleine, functionele keuken ten westen. Tussen de keuken en de grote, open living aan de zuidzijde was een doorgeefkast voorzien. Ten oosten van de inkom lag een afgesloten blok met onder meer de verwarmingsinstallatie en de badkamer. Drie slaapkamers bevonden zich ten oosten van de badkamer en de living. Ze werden van elkaar gescheiden door wanden, maar ook kasten werden als scheidingselement gebruikt. Deze indeling bleef gedeeltelijk bewaard.

Dat René Heyvaert een belangrijk aandeel had in het ontwerp van woning Van Hecke, werd bevestigd bij een interieurbezoek in 2017. Op dat moment was het keukenmeubilair bewaard naar zijn ontwerp, inclusief de doorgeefkast tot de living. Ook de vermelding op de bouwplannen van een ‘doorschijnende wand’ ter hoogte van de keuken, doet denken aan andere realisaties van Heyvaert. Zo gebruikte hij in de woning van Gilbert Heyvaert ook transparante golfplaat (Scobalit). Bij woning Van Hecke werd de wand vermoedelijk niet conform de plannen uitgevoerd, aangezien ze momenteel is opgebouwd uit baksteen.

Als typisch en herkenbaar bewaard voorbeeld van het bijzonder vooruitstrevende werk van de architectenassociatie Nowé en Heyvaert heeft deze bungalow architecturale waarde. De conceptie van het ontwerp vanuit haar bewoners en de daaruit voortvloeiende flexibiliteit, leiden ertoe dat recentere aanpassingen van de woning het oorspronkelijke karakter niet ingrijpend hebben aangetast.