Bunker tegen de westelijke berm van de Nieuwe Hazegraspolderdijk gebouwd, in vogelvlucht op zo’n 420 meter ten noordwesten van Retranchementstraat, op een plaats waar de dijk een haakse bocht maakt. Langs deze dijk zijn verschillende militaire betonnen constructies uit de Eerste Wereldoorlog bewaard, waaronder de gelijkaardige bunker op zo’n 380 meter zuidwaarts en die op zo’n 750 meter noordwestwaarts.

Historisch overzicht

Duitse bunker opgetrokken als onderdeel van de Hollandstellung. Deze Duitse verdedigingsstelling werd tijdens de Eerste Wereldoorlog opgetrokken langs de grens met Nederland, tussen Knokke en Vrasene (Beveren). Tussen het Zwin (Knokke) en Leeskensbruggen (Maldegem) zijn de bunkers opgetrokken door het Marinekorps Flandern, vanaf Moerhuize (Maldegem) door de Etappen-Inspektion 4 (of Gruppe Gent). De zone rond Strobrugge (Maldegem) vormde een overgangsgebied. Er is een groot verschil merkbaar in de aanleg van de stelling en de bouwwijze van de bunkers in beide zones.

De uitbouw van de Hollandstellung tussen Knokke en de Damse Vaart

Vanaf april 1916 werd een stelling aangelegd tussen Knokke en de Damse Vaart onder leiding van de afdeling Fortifikation van het Marinekorps. Deze stelling bestond uit een draadhindernis, met ten westen ervan opeenvolgende Stützpunkte (steunpunten) die aansluiting vonden bij de meest noordoostelijke verdedigingswerken van het kustfront, namelijk Schützennest en batterij Bremen. Voor de inplanting van deze steunpunten werd handig gebruik gemaakt van oude verdedigingswerken, die doorheen de eeuwen in dit grensgebied waren aangelegd.

De steunpunten tussen de kust en de Damse Vaart werden als volgt benoemd: Bayern Schanze – Polder Willem (of Wilhelm) – Hazegras (later ook Heinrich genoemd) – Hauptstrasse – Donat (ook Dora genoemd).

De steunpunten werden voorzien van bombensichere betonnen schuilplaatsen en mitrailleursposten, in en achter de vuurstelling. Tussen de steunpunten dienden eveneens betonnen schuilplaatsen en mitrailleursposten opgetrokken te worden. Ook later werden nog betonnen constructies toegevoegd.

Deze bunker lag ten noorden van het Stützpunkt Heinrich (huidig Theresiahoeve en Oud Fort Isabella), ten zuiden van het Stützpunkt Wilhelm (ter hoogte van de Willempolder). Het betreft een type bunker, dat meermaals werd opgetrokken door de marine. In de naoorlogse inventarisatie door het Belgische leger wordt dit type aangeduid met Type H. Het betreft een betonnen constructie bestaande uit één ruimte van ongeveer 4,8 op 3,5 m met aan weerszijden een L-vormige (geknikte) toegang. De muur aan frontzijde is tot anderhalve meter dik. Vaak zijn deze constructies in een bestaande dijk ingeplant. Bij deze bunkers bevinden zich doorgaans één of meerdere open gevechtstellingen, bestaande uit een betonnen muurtje, met één of meerdere betonnen paaltjes waarop een mitrailleur geplaatst kon worden op een centrale metalen pin. Vermoedelijk zijn deze betonnen muurtjes en paaltjes pas later in de oorlog opgetrokken. Bij deze bunker is enkel het betonnen muurtje te lokaliseren. Soms zitten er in de muren van de bunker nog openingen. Mogelijk dienden vierkante openingen aan de achterzijde van de bunker voor het versturen van lichtsignalen naar de achterliggende troepen.

Beschrijving

Betonnen militaire constructie in de berm, met bijhorend betonnen muurtje bovenop de berm, op ongeveer zes meter ten zuidwesten van de zuidwestelijke toegang. Op het dak is er ter camouflage grasbegroeiing aangebracht. De bunker kan betreden worden via trappen en brede, geknikte gangen aan beide zijkanten. De noordoostelijke toegang is naderhand dichtgemetseld. In de binnenmuur zit ter hoogte van de noordoostelijke toegang een opening. Binnenin bestaat de constructie uit één ruimte, die afgesloten kon worden met deuren, getuige hiervan de bewaarde deurelementen. In de noordwestelijke muur zit één centrale nis, die met hout is dichtgemaakt. Tegen het plafond steken nog enkele openingen. In de binnenmuren zijn ook nog houtrestanten en ijzeren elementen bewaard.

Bunker tegen de westelijke berm van de Nieuwe Hazegraspolderdijk gebouwd, in vogelvlucht op zo’n 420 meter ten noordwesten van Retranchementstraat, op een plaats waar de dijk een haakse bocht maakt. Langs deze dijk zijn verschillende militaire betonnen constructies uit de Eerste Wereldoorlog bewaard, waaronder de gelijkaardige bunker op zo’n 380 meter zuidwaarts en die op zo’n 750 meter noordwestwaarts.

Historische beschrijving

De bunker is opgericht als onderdeel van de 'Hollandstellung', een verdedigingsstelling die de Duitse bezetter vanaf 1916 liet aanleggen uit vrees voor een geallieerde aanval vanuit het neutrale Nederland. Tussen de zee en Strobrugge (Maldegem) werd deze linie aangelegd door de Duitse marine, vanaf Strobrugge tot Vrasene door de Duitse landmacht. In de sector van de marine werden de constructies opgetrokken aan de hand van beton, dat gegoten werd binnen een houten bekisting. In deze sector bestond de 'Hauptkampflinie' uit een opeenvolging van steunpunten, min of meer parallel met de Belgisch-Nederlandse grens. Hierbij werd handig gebruik gemaakt van oude verdedigingswerken, die doorheen de eeuwen langsheen de grens waren aangelegd.

De desbetreffende bunker lag ten noorden van het 'Stützpunkt Heinrich' (huidig Theresiahoeve en Oud Fort Isabella), ten zuiden van het 'Stützpunkt Wilhelm' (ter hoogte van de Willempolder). Het betreft een type 'Mannschafts Eisenbeton Unterstand' of 'MEBU', dat meermaals werd opgetrokken door de Marine. Kenmerkend is de open gevechtsstelling voor mitrailleurs bij de toegangen van de bunker, waarvan hier enkel nog het betonnen muurtje te lokaliseren is.

Beschrijving

Betonnen militaire constructie in de berm, met bijhorend betonnen muurtje bovenop de berm, op ongeveer zes meter ten zuidwesten van de zuidwestelijke toegang. Op het dak is er ter camouflage grasbegroeiing aangebracht.

De bunker kan betreden worden via trappen en brede, geknikte gangen aan beide zijkanten. De noordoostelijke toegang is naderhand dichtgemetseld. In de binnenmuur zit ter hoogte van de noordoostelijke toegang een opening. Binnenin bestaat de constructie uit één ruimte, die afgesloten kon worden met deuren, getuige hiervan de bewaarde deurelementen. In de noordwestelijke muur zit één centrale nis, die met hout is dichtgemaakt. Tegen het plafond steken nog enkele openingen. In de binnenmuren zijn ook nog houtrestanten en ijzeren elementen bewaard.