De bunker maakt deel uit van de KW-linie, waarvan de aanleg gebeurde in 1939-1940, omdat de bestaande verdedigingslinie langs het Albertkanaal en de Maas als onvoldoende werd beschouwd om ons land te beschermen tegen een Duitse inval. Tussen het fort van Koningshooikt en Waver werden meer dan 400 betonnen bunkers gebouwd en kilometerslange antitankhindernissen. De ruggengraat van de linie bestond uit twee rijen gevechtsbunkers; daarachter werd een telefoonnetwerk uitgebouwd dat de communicatie aan het front moest verzekeren.

Elke gevechtsbunker heeft een nagenoeg uniek bouwplan, strategisch aangepast aan de ligging. Vaste elementen waren schietgaten voor mitrailleurs, granaatwerpopeningen, kijkgaten en verluchtingspijpen. De inkom bestond uit een sas met een zware buiten- en binnendeur. Naast gevechtsbunkers waren er ook de commandobunkers van het telefoonnetwerk; aangezien deze bunkers geen gevechtsfunctie hadden ontbreken hier de schietgaten.

De momenteel volledig overwoekerde bunker is een connectiekamer of verbindingspunt en bestaat uit een ingegraven L-vormige constructie van gewapend beton met een kleine toegangsdeur en een markerende bekronende pijler.