De voormalige griend (snij- en/of hakcultuur van wilg) bevindt zich binnendijks, op een schor binnen het hoogwaterbed van de Schelde, op de linkeroever, ter hoogte van Hamme-Driegoten. Deze locatie is een representatief voorbeeld van een voormalige griend langs de Beneden-Schelde, waarvan het hout voornamelijk werd gebruikt als ambachtshout in de mandenmakerij.

In deze voormalige griend komen op het moment van de bescherming (2010) zestien wilgentaxa (Salix) voor, met andere woorden het merendeel van de taxa (soorten, ondersoorten, cultuurvariëteiten...) die in Vlaanderen van nature voorkomen en/of er in het verleden zijn aangeplant voor het gebruik ervan in de mandenmakerij. Het betreft de locatie met het grootste aantal wilgentaxa van Oost- en West-Vlaanderen met onder andere de in Vlaanderen zeldzame bittere wilg (Salix purpurea). Voormalige grienden van deze omvang zijn vrij zeldzaam in de regio van de Beneden-Schelde en zeldzaam op Vlaamse schaal.

De locatie legt getuigenis af van een in het verleden belangrijke bodemgebruiksvorm langs de grote rivieren, namelijk de griend (in Vlaanderen ook wij(me)nier genoemd). Grienden waren tot het midden van de 20ste eeuw zeer typisch voor bepaalde regio’s en in het bijzonder voor de Beneden-Schelde. De wilgentenen die er geoogst werden, werden voor allerlei doeleinden gebruikt, onder andere voor zinkrijs bij dijkwerken, maar voornamelijk als ambachtshout, met name in de mandenmakerij. Hoewel de actieve wilgenteencultuur (snij- of kapgriend) hier reeds verschillende decennia - zoals elders - is gestopt, bezit Hamme-Driegoten toch nog steeds een hoge authenticiteit op cultuurhistorisch vlak.