Appartementsgebouw in sobere art-decostijl gebouwd in opdracht van Constant Gillis, naar een ontwerp door de architecten Gebroeders Wauters uit 1928. Bedoeld als opbrengsteigendom, bestaat het complex uit tien bescheiden huurflats. Het architectenbureau van de broers Paul en gust Wauters was actief van kort na de eeuwwisseling tot het einde van het interbellum. Zoals zij zich in hun vroege werk zowel van de neostijlen als de art nouveau bedienden, volgde hun productie tijdens het interbellum evenzeer de heersende trends beaux-arts en art deco.

Met een gevelbreedte van drie traveeën, omvat het gebouw vijf bouwlagen onder een plat dak. De lijstgevel is opgetrokken uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, verwerkt met witte natuursteen voor dorpels, posten en hoekkettingen, op een plint uit blauwe hardsteen. Symmetrisch van opzet en nadrukkelijk verticaal geleed, wordt de compositie bepaald door de oplopende driezijdige erkers van de zijtraveeën. Deze flankeren het middenrisaliet met portaal en trappenhuis, verlicht door drielichten met driezijdige borstwering. Van het oorspronkelijk houten schrijnwerk is enkel de inkomdeur bewaard.

De plattegrond omvat twee langgerekte flats met een identieke plattegrond in spiegelbeeld per verdieping, ontsloten door de centrale, vooraan ingeplante, gemeenschappelijke inkom- en traphal. De appartementen bestaan uit een enfilade van drie vertrekken met erker en terras in de voorbouw, en een enfilade van (woon)kamer, keuken en badkamer in de smalle achterbouw, met een lange gang als verbinding.