Herenhuis in neoclassicistische stijl naar een ontwerp door de architect Ernest Stordiau uit 1911. Opdrachtgever was Charles van de Werve de Schilde (1852-1918), in 1872 gehuwd met Pauline Meyers (1856-1917), die beiden tijdens de Eerste Wereldoorlog zouden overlijden te Maidenhead in het Verenigd Koninkrijk.

Ernest Stordiau, die vooral naam maakte in de wijk Zurenborg, onderscheidde zich als beginnend architect vanaf midden jaren 1880 met woningen in een geheel eigen neo-Florentijnse-renaissancestijl, om rond de eeuwwisseling een vernieuwende rol te spelen binnen de Antwerpse art nouveau. Het hotel van de Werve-Meyers behoort tot het behoudende late werk van de architect, die zich in het decennium vóór de Eerste Wereldoorlog vooral liet inspireren door de Franse Lodewijk XIV-stijl en het classicisme, volgens L'Emulation: "Très distingué, personnel, sobre de détails." Uitermate sober van architectuur, is het hotel van de Werve-Meyers verwant met het hotel de Meester-van de Werve uit 1908 op de hoek van Korte Leemstraat en Sint-Jozefstraat, door Stordiau ontworpen voor hun oudste dochter. Ook een late realisatie van de architect, het hotel Van Cutsem uit 1926 in de Lamorinièrestraat, vertoont dezelfde stijlkenmerken.

Met een gevelbreedte van vier traveeën omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een later gemansardeerd zadeldak. De lijstgevel heeft een parement uit rood baksteenmetselwerk in kruisverband, met ruim gebruik van witte natuursteen voor de pui en de vensteromlijstingen, en blauwe hardsteen voor de plint. Geleed door de puilijst en oorspronkelijk afgewerkt met een klassiek hoofdgestel, beantwoordt de opstand aan een klassiek, tweeledig compositieschema. Daarbij fungeert de hoge geblokte pui als sokkel voor de bovenbouw, waarvan de verdiepingen in hoogte afnemen. De verder onversierde opstand is opgebouwd uit regelmatige registers van rechthoekige vensters, op de bovenverdiepingen in vlakke omlijsting met hoekblokken en onderdorpel. Brede rechthoekige koetspoort in de linker travee, met een fraai bewerkte houten vleugeldeur in neo-Lodewijk XVI-stijl. Behouden smeedijzeren souterraintralie en gietijzeren voetschraper; vernieuwd vensterschrijnwerk.

De plattegrond is opgebouwd rond de ruime traphal met bovenlicht die een centrale inplanting kreeg, via een trappenbordes toegankelijk vanuit de vestibule. Volgens de bouwplannen biedt de begane grond aan straatzijde ruimte aan het salon, en aan tuinzijde aan de eetkamer met terras, geflankeerd door de diensttrap en office. De keuken bevond zich oorspronkelijk in het souterrain. Van de bovenverdiepingen met de privé- en slaapvertrekken ontbreken de plattegronden in het bouwdossier.