Neotraditioneel landhuis met aanhorigheden opgetrokken in het interbellum uit recuperatiemateriaal van het kasteel Beaulieu in Machelen. Het geheel is gelegen aan de Brusselsesteenweg met achterliggende parktuin.

De voortuin van de villa is afgezet met kleine zandstenen pijlers en balusters, die eveneens als elementen in het park afkomstig zijn van het kasteel Beaulieu.

Historiek

Het domein van het landhuis vormde in de 19de-eeuw nog één geheel met het ernaast gelegen domein van villa Limpens aan de overzijde van de Brabandtlaan. De gronden behoorden, begin 19de eeuw, na de verkoop van de perifeer gelegen percelen van het Zoniënwoud toe aan ene Delfosse die hier langs de steenweg een complex van drie woningen en een smidse liet bouwen. Deze vormden de basis voor de huidige villa Limpens die in het interbellum werd aangepast naar ontwerp van architect Lacoste.

Het schuurtje/bijgebouw tegen de Brabandtlaan, ten zuidoosten van de villa, werd geregistreerd in 1898 en behoorde tot het oorspronkelijke domein. Volgens een studie zou de familie Limpens ook de villa Braun de Ter Meeren laten optrekken. In 1932 werden de percelen echter verkaveld en het deel ten noordwesten van de toen aangelegde Brabandtlaan met vandaag de villa Braun de Ter Meeren werd verkocht aan Maurice Braun – Hye. De villa werd kadastraal geregistreerd in 1936 in eigendom van ingenieur Maurice Braun – Hye, uit Sint-Gilles.

Volgens dezelfde studie opgetrokken als jachtverblijf en opgebouwd uit recuperatiemateriaal van het kasteel Beaulieu in Machelen. Dit kasteel was in 1928 aangekocht door Braun de Ter Meeren. In de verkoopsvoorwaarden stond de afbraak van het kasteel. Buiten deze villa werden her en der nog gebouwen opgetrokken met afbraakmateriaal van een van de torens van het kasteel, de gesloopte bijgebouwen en de omheiningsmuur, zoals op het domein van Braun de Ter Meeren in Sterrebeek.

Buiten het gebruik van zandsteen voor de gevels van het landhuis zijn er in de tuin ook nog blauwe hardstenen elementen terug te vinden afkomstig van Machelen, zoals tuinvazen, balusters en trappen.

Bij de aanleg van de autosnelweg E411 tussen Brussel en Namen in de jaren 1950 werden stukken van het park onteigend ten zuiden van het domein.

Beschrijving

Traditionalistische villa op een L-vormige plattegrond van twee bouwlagen onder een pannen zadeldak. De villa is nagenoeg volledig opgetrokken uit Diegemse kalkzandsteen. Elementen die verwijzen naar historische architectuur zijn: de zijgevels met aandaken en schouderstukken en de omlopende banden. De getoogde muuropeningen zijn voorzien van nieuw schrijnwerk. Achtergevel met grote rechthoekige muuropeningen en verwerking van sierankers. De deels in baksteen opgetrokken puntgevel is voorzien van een aandak en top- en schouderstukken.

In het interieur zijn er ook recuperatie-elementen gebruikt afkomstig van het kasteel Beaulieu zoals de trap, een schouwmantel en enkele deuren. Verder is het interieur traditioneel afgewerkt.

Links tegen het woonhuis segmentvormige poortdoorgang, eveneens in witte zandsteen.

Het eind 19de-eeuws bijgebouw loodrecht op de perceelsgrens is een eenvoudig bakstenen volume onder zadeldak met een puntgevel in pseudovakwerk.

Park

Het park van deze villa maakte tot begin 20ste eeuw deel uit van één domein samen met villa Limpens. Het park heeft een kenmerkend reliëf, afkomstig van een "delle", een droog dal in het Zoniënwoud. Het reliëf dateert dus nog uit de periode dat het perceel tot het Zoniënwoud behoorde begin 19de eeuw.

Het huidige park is een voorbeeld van de 'Nouveau Jardin Pittoresque', een tuinbeweging ontstaan rond 1911 onder impuls van Les Amis du Fôret de Soigne, tuinarchitecten als Jules Buyssens, plantenkwekers als Correvon (Zwitserland) en stedenbouwkundigen als Louis Van der Swaelmen. De Nouveau Jardin Pittoresque verwierp iedere vorm van stijl, de tuinen waren daarentegen representatief (hier de voortuin en de terrastuin met de tuinmuren, balusters en vazen van het kasteel Beaulieu), nuttig (de boomgaard en de moestuin) en sportief (hier een tennisterrein). De tuin moest bovendien naadloos overgaan in het omliggende landschap. Dit kenmerkt zich hier door een beukendreef die herinnert aan het Zoniënwoud.