De zuidzijde van de Begijnengracht, één van de oude uitvalswegen van Gent, heeft vrij diepe percelen en vertoont nog de oudste bebouwing met verschillende topgevels en oude kernen opklimmend van de 15de tot de 18de eeuw (nummer 45, 73, 75-77, 81). Reeds bij het begin van de 19de eeuw werden talrijke gevels aangepast, veelal verhoogd met een bouwlaag en voorzien van een horizontale kroonlijst ter vervanging van de traditionele trap- of klokgevel of de getrapte dakkapellen. Samen hiermee werd een uniformiserende gevelbepleistering aangebracht. Het grootste deel van de straat wordt gekenmerkt door deze eenvoudige bepleisterde lijstgevels met registers van rechthoekige vensters op de bovenverdiepingen (nummer 41-43), al bleven er ook oudere topgevels en 18de-eeuwse huizen bewaard. Enkele eind 19de-eeuwse panden zijn rijker versierd.

Als invalsweg van de druk bevolkte Brugsepoortwijk naar de stad kregen de meeste panden vooral sinds de tweede helft van de 19de eeuw een commerciële functie. Uit de talrijke bouwaanvragen blijkt duidelijk de evolutie en snel wisselend voorkomen van deze puien. Typische 'tribunes' of plastisch uitgewerkte raamomlijstingen en neoclassicistische omramingen met oren, voluten, entablementen met kroonlijst en klossen uit de jaren 1880 bleven bewaard bij nummer 47-51 (1880) en 45 (1885). Twee- en drieledige houten vitrines onder kroonlijst bleven doorleven tot in de 20ste eeuw. Een mooi voorbeeld hiervan bleef bewaard bij nummer 79 (1905).