Appartementsgebouw in art-decostijl opgetrokken in opdracht van de heer K. Simkens en mevrouw J. Melis, naar een ontwerp door Benoit J. Dupont uit 1935 (gevelsteen). Een jaar later richtte de architect op het aanpalende perceel voor eigen rekening de "Residentie Charles-Michel" op. Beide flatgebouwen waarvan het programma twaalf flats omvat, sterk verwant qua opstand, plattegrond en typologie, zijn representatief voor het oeuvre van Dupont uit het late interbellum.

Benoit J. Dupont, wiens carrière omstreeks 1925 van start ging, legde zich in de jaren 1930 in het bijzonder toe op het flatgebouw van hogere standing. Op goed vijf jaar tijd realiseerde hij minstens een twaalftal van dergelijke hoogbouwcomplexen in Antwerpen, in een gematigd progressieve architectuur die het midden hield tussen art deco en modernisme. Tot de vroegste en interessantste voorbeelden behoren de "Résidence Generaal Leman", een tweelingcomplex in de Generaal Lemanstraat, en de "Résidence Estoril" in de Doornelei, waar hij zelf zijn architectenkantoor en privéwoning vestigde. In de Consciencestraat tekende hij eerder in 1935 al voor de "Résidence Conscience" . Dupont overleed na drie jaar gevangenschap in 1945 te Bützow in Duitsland.

Opgetrokken met een structuur uit gewapend beton, telt het drie traveeën brede gebouw een souterrain en zes bouwlagen onder een plat dak. Het gevelfront beantwoordt aan de klassieke driedeling in een vlakke pui, een overstekende bovenbouw met afgeronde hoeken, en een als attiek opgevatte, terugwijkende topgeleding met een getrapte bekroning. Als parement wordt rood baksteenmetselwerk met schaduwvoegen, gecombineerd met witte natuursteenplaten voor pui, bovenbouw en gevelbekroning, en blauwe hardsteen voor de plint. De bovenbouw met doorlopende raampartijen en verdiepte middenpenant, wordt nadrukkelijk horizontaal belijn door waterlijsten. Opschrift "RESIDENCE BEAU SEJOUR" op de tussendorpel van het portaal, waarvan de oorspronkelijk smeedijzeren vleugeldeur met is verwijderd. Van het oorspronkelijk stalen vensterschrijnwerk is nog een enkele raampartij bewaard; het smeedijzeren traliewerk van souterrain en portaal bleef behouden.

Met de gemeenschappelijke traphal en lift als schakel, groepeert de plattegrond twee appartementen per verdieping, één in de voorbouw en één in de achterbouw. De aanpalende "Résidentie Charles-Michel" behoort tot hetzelfde, zelden voorkomende type. De plattegrond van beide flats, die elkaars spiegelbeeld vormen, biedt ruimte aan een suite van salon en eetkamer, een hal, een keuken met office en terras, een slaapkamer, een gastenkamer en een badkamer. Eén van beide gelijkvloerse flats boet aan ruimte in vanwege de inkomhal en heeft geen gastenkamer; de verwarmingsinstallatie, gemeenschappelijke en individuele kelders nemen het souterrain in. Inkomhal met lambrisering, vloer en trappenbordes uit marmer van contrasterende tint; markant gevernist houten schrijnwerk van de rondboogdeuren naar het souterrain en de brievenbussen, en een typisch gestroomlijnde trapleuning, verchroomd of nikkel, opgebouwd uit cirkelsegmenten.

Nummers 8, 18 en 20. Art-deco-flatgebouwen van zes bouwlagen naar ontwerp van B. Dupont (zie inscriptie), van circa 1935. Combinatie van bak- en natuursteen; hoge sokkel met typisch hekwerk voor keldervensters; kolossale gevelbrede erkers. Nummer 20 met originele stalen ramen.