Burgerhuis met discrete beaux-arts-inslag, naar een ontwerp door de ingenieur-architect Walter Van Kuyck uit 1909, voltooid in 1910. Opdrachtgever was de componist, muziekpedagoog, dirigent en organist Lodewijk Mortelmans.

Lodewijk Mortelmans (1868-1952) studeerde bij Peter Benoit en Jan Blockx aan de Vlaamsche Muziekschool van Antwerpen, bij Arthur De Greef en Hubert Ferdinand Kufferath aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel, en behaalde in 1893 de prestigieuze Prix de Rome, de staatsprijs voor muziek. Benoemd tot leraar compositie in 1901, bekleedde hij van 1924 tot 1933 het ambt van directeur van het Koninklijk Vlaams Conservatorium van Antwerpen. Mortelmans was lid van de Antwerpse kunstenaarsverenigingen De Scalden en De Kapel, en in 1903 stichtend dirigent van de Maatschappij der Nieuwe Concerten. Voor dit vermaarde orkest wist hij beroemde gastdirigenten te engageren als Gustav Mahler, Richard Strauss en Sergej Rachmaninov. De componist van pianomuziek, orkestwerken en symfonische gedichten die tot de laatromantiek en het impressionisme worden gerekend, staat vooral bekend voor zijn liederen, onder meer op gedichten van Guido Gezelle. Mortelmans, vader van zeven kinderen, verloor in 1917 kort na elkaar zijn echtgenote Gabrielle (1872-1917), zijn jongste en oudste zoon Guido en Frits, en hertrouwde in 1922 met de pianiste Gabrielle Radoux (1884-1980). Naast de woning aan de Helenalei, beschikte de componist over een buitenverblijf in Waasmunster, waar hij zich na zijn pensioen terugtrok.

De woning Mortelmans behoort tot het vroege oeuvre van Walter Van Kuyck, die in 1901 debuteerde met het neotraditionele “In Het Huwelijksbootje" aan de Grote Markt. Zijn oeuvre bestaat in deze periode hoofdzakelijk uit burgerhuizen, stadsvilla's en landhuizen in stijl variërend van cottage en gematigde art nouveau, tot de klassiek geïnspireerde beaux-arts van zijn architectenwoning uit 1905 in de Jan Blockxstraat, of het monumentale woon- en handelspand Coetermans uit 1906 op de hoek van Leysstraat en Jezusstraat, zijn belangrijkste realisatie tot dan.

Met een gevelbreedte van twee traveeën omvat de rijwoning drie bouwlagen onder een zadeldak. De sobere lijstgevel heeft een parement uit witte natuursteen, op een plint uit blauwe hardsteen. Geleed door de puilijst en het klassieke hoofdgestel met een kroonlijst op consoles, is de opstand opgebouwd uit een vlakke pui, en een door oplopende, vlakke vensteromlijstingen geritmeerde bovenbouw. De rechthoekige vensters van de eerste verdieping hebben een entablement en onderdorpel, de steekboogvensters van de tweede verdieping oren met drop en een gebogen waterlijst. Het houten schrijnwerk van de inkomdeur en vensters met kleine roeden in het bovenlicht is bewaard, evenals het smeedijzeren voortuinhek. Gedenkplaat uit 2012.

De plattegrond beantwoordt aan de klassieke typologie van het burgerhuis, dat uit een voorbouw en een smalle achterbouw in entresol bestaat, ontsloten door de zijdelings ingeplante inkom- en traphal. Volgens de bouwplannen biedt de begane grond ruimte aan de suite van salon en eetkamer. De plattegronden van de bovenverdiepingen ontbreken in het bouwdossier.